Κάθε
καλόπιστος παρατηρητής θα περίμενε πως η παράταξη αυτή, μετά τις συνεχόμενες βαριές ήττες της το 2010 και το 2014,
θα προχωρούσε σε μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση
και γενναία αυτοκριτική στην πράξη.
Που θα περιλάμβανε και την ριζική ανανέωση
της ηγεσίας της, ως ελάχιστο όρο για την επιβίωση
της.
Αντ΄
αυτών, παρατηρούμε μια ανακύκλωση
προσώπων και ιδεών σε μια εμφανή προσπάθεια να δείξουν προς τα έξω ότι, κάτι
αλλάζει. Εδώ ισχύει το όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν. Στασιμότητα, έλλειψη έμπνευσης, απουσία
στρατηγικής πλεύσης και τακτικής, εσωστρέφεια, μιζέρια. Και όχι μόνο αυτά αλλά συστηματική προσπάθεια να εξουδετερωθούν τα όποια ελάχιστα ατού
της απέμειναν μετά τη σοβαρή κρίση στις γραμμές της τον Μάρτιο 2013.
Παρ΄
όλα αυτά, εκπλήσσει η ανοιχτή υπονόμευση
από τον πρόεδρο της δεξιά κι αριστερά του παλιού συνεργάτη του και νυν
επικεφαλής της Νέας Πνοής Παναγιώτη
Μπιτάκου. Τέτοια τύφλωση; Αντί ο
κ. πρόεδρος να αναλάβει εξ ολοκλήρου τις ευθύνες για τις επιλογές του στις
εκλογές του 2014, προσπαθεί τώρα κατά την πάγια διαχρονικά τακτική του να
πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα.
Δεν
σταματάει όμως εδώ. Από κοινού με την ομάδα που πρωτοστάτησε το 2013 στις καταστροφικές, όπως αποδείχθηκε εκ του
αποτελέσματος, επιλογές διάσωσης της
τότε παραπαίουσας δημοτικής αρχής Διονύσου, σχεδιάζει εκ νέρου τη στρατηγική συνεργασία μαζί της για τις επόμενες
δημοτικές εκλογές! Κι έχει εγκαινιάσει στην πράξη ένα πρωτότυπο όντως για την Τοπική
Αυτοδιοίκηση σύμφωνο συμβίωσης με
την Ενωτική Πρωτοβουλία.
Το
μόνο σχόλιο που αξίζει σε αυτή την πορεία πλήρους εκτροχιασμού είναι- τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου