Η κυβέρνηση βουλιάζει στα παγωμένα νερά της Μεσογείου

Δεν είναι προφητεία ή επιθυμία αλλά πρόβλεψη κι εκτίμηση με βάση την γοργά εξελισσόμενη πραγματικότητα. Οι προσεκτικοί παρατηρητές των γεγονότων δεν αιφνιδιάστηκαν καθόλου, ίσια-ίσια που επιβεβαιώνονται. Όσοι λέγαμε εξαρχής ότι, αυτό το κυβερνητικό σχήμα δεν θάχει ζωή πέρα από την άνοιξη του 2016, αντιμετωπιζόμαστε στην αρχή από πολλούς με δυσπιστία και ειρωνικά χαμόγελα.

Η διαπίστωση μας αυτή δεν είχε να κάνει με κομματικές παρωπίδες και στοχεύσεις, ούτε με αντικυβερνητικό μένος. Και να που η καταιγίδα των εξελίξεων μας ξεπέρασε. Στην αρχή ήταν οι αντιδράσεις στο 3^ο και σκληρότερο μνημόνιο, ακολούθησαν οι αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές αποφάσεις και παλινωδίες γύρο από τα προαπαιτούμενα. Από κοντά, η αδυναμία αντιμετώπισης του προσφυγικού, της καθημερινότητας του πολίτη, η διαφθορά και αδιαφάνεια, οι εκρηκτικές αποκαλύψεις Πανούση και πολλά άλλα.

Το εκρηκτικό μείγμα μεγάλωνε και οι αντιδράσεις των πολιτών, όπως ήταν φυσικό, άρχισαν να παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Και τότε μπήκε σ΄ εφαρμογή η δοκιμασμένη συνταγή του ρουσφετιού στους ημετέρους, η καταστολή απέναντι στον  «εχθρό λαό»  και πάει λέγοντας. Ώσπου όλα αυτά βρήκαν αντανάκλαση και στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία, που τρίζει επικίνδυνα.

Είναι πια ηλίου φαεινότερο ότι, η χώρα δεν κυβερνιέται και βολοδέρνει από δω κι από κει σε ένα εξαιρετικά δύσκολο διεθνές περιβάλλον. Δεν είναι υπερβολή να στοιχηματίζουμε πλέον μόνο στο χρόνο της κατάρρευσης, που έρχεται με πάταγο για τη δεύτερη φορά αριστερά. Τέτοια κατακλυσμιαία αποτυχία σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα είναι για να αποτυπωθεί στο βιβλίο  Γκίνες. Αν δεν διακυβεύονταν καθημερινά τεράστια εθνικά συμφέροντα, η κατάσταση θα προσφέρονταν για υλικό καλοκαιρινής επιθεώρησης στο θέατρο.

Δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς, η μοναδική λύση σε αυτό το αδιέξοδο που σπρώχνει ο Τσίπρας τη χώρα, δεν είναι η αναπαλαίωση του υπάρχοντος σκηνικού σε διάφορες παραλλαγές, όπως συζητιέται ανοιχτά σε κύκλους των εταίρων και δανειστών μας, η διάσωση των σημερινών συσχετισμών με πρόθυμα δεκανίκια από δεξιά κι αριστερά. Πολύ περισσότερο το ανέκδοτο μιας ακόμη εκλογικής μάχης. Μόνο μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας μακράς πνοής μπορεί να ξεκινήσει την ανόρθωση της χώρας. Αλλιώς, το βούλιαγμα των ΣυριζΑνέλ εύκολα μπορεί να συμπαρασύρει τη χώρα στο βυθό και σε τραγωδία με απροσδιόριστες αυτή τη στιγμή επιπτώσεις.