Βγήκαν τα μαχαίρια στο ΣΥΡΙΖΑ

Η  εφημερίδα  Εποχή (Τσίπρας) κατηγορεί την  Iskra (Λαφαζάνης)
ως  "μεγαλομανείς μπολσεβίκ".....

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είν΄ όπως παλιά.

Η απότομη επιτάχυση των πολιτικών εξελίξεων βρίσκει τον  ΣΥΡΙΖΑ στη δίνη μιας σοβαρής εσωτερικής σύγκρουσης, σαν αυτές που γνώρισε η αριστερά στην ιστορική της διαδρομή και πάντα κατέληγαν σε διασπάσεις.
Είναι φανερό ότι, το τοπίο στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει τα χαρακτηριστικά της κινούμενης άμμου.
Βρισκόμαστε λοιπόν για μια ακόμη φορά στην πρόσφατη ιστορία μας στις παραμονές σημαντικών ανακατατάξεων, που θα μετασχηματίσουν το σημερινό status  quo.
Ζούμε ήδη τα πρόδρομα φαινόμενα των αλλαγών που κυοφορούνται, αν και όχι  ευκρινώς από μια επιφανεακή παρατήρηση-ανάλυση.

Η επικείμενη συμφωνία με τους εταίρους θα έχει σοβαρές συνέπειες στην κυβερνώσα Αριστερά. Αυτό δείχνει  η σφοδρή σύγκρουση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην ιστοσελίδα iskra, που απηχεί τις απόψεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη, και την εφημερίδα «Εποχή» που ανήκει στην εκδοτική ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Εποχή εξαπέλυσε με άρθρο της σφοδρότατη επίθεση εναντίον της Αριστερής Πλατφόρμας και του Ιskra. Η απάντηση ήταν άμεση. Το Ιskra κάνει λόγο για «λιβελογράφημα» και «αφοριστικό» κείμενο, που «βρίθει αποκλειστικά από εμπαθείς χαρακτηρισμούς, ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις και μειωτικές αναφορές στην κομματική διαδρομή συλλήβδην και συλλογικά (πλην των δεκαετιών στο ΚΚΕ!), αρκετές εκ των οποίων λέγονται και γράφονται κατά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ συνήθως από δεξιά και ακροδεξιά χείλη και έντυπα».


Διαβάστε την απάντηση της Iskra και την σφοδρή επίθεση της Εποχής.

ΕΝΑ ΛΙΒΕΛΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ISKRA ΣΤΗΝ ''ΕΠΟΧΗ''(20/6)
(Κυρ. 21/6/15 - 19:59)
Η ΤΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ ''ΣΤΥΛ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚ''

Με πραγματική έκπληξη διαβάσαμε στην εφημερίδα ''Εποχή''(!!!) της 20ης Ιουνίου ένα λιβελογράφημα, στην κυριολεξία, κατά της Iskra και της ''Αριστερής Πλατφόρμας'', το οποίο φέρει την υπογραφή της Τζίνας Πολίτη. Θεμιτή η κριτική ακόμα και η πιο σκληρή επίθεση ανάμεσα σε αριστερά έντυπα και ιστοσελίδες. Το κείμενο, όμως, αυτό υπό το ''μεταμοντέρνο'' τίτλο ''Το στυλ μπολσεβίκ'' στην ''Εποχή'' δεν ασκεί ούτε κριτική ούτε επίθεση, όσο σκληρή και αν είναι. Το αφοριστικό αυτό κείμενο βρίθει αποκλειστικά από εμπαθείς χαρακτηρισμούς, ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις και μειωτικές αναφορές στην κομματική διαδρομή συλλήβδην και συλλογικά (πλην των δεκαετιών στο ΚΚΕ!), αρκετές εκ των οποίων λέγονται και γράφονται κατά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ συνήθως από δεξιά και ακροδεξιά χείλη και έντυπα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τους λόγους και τις αφορμές που υποκίνησαν ένα τέτοιο λιβελογράφημα, που έχει οσμή από άλλες σκοτεινές περιόδους μέσα στην Αριστερά όπου το επιχείρημα το αντικαθιστούσαν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και οι μειωτικές προσωπικές αναφορές.

Ας μην δίνουμε όμως προεκτάσεις σε ασήμαντα περιστατικά. Παραδίδουμε απλώς αυτούσιο το κείμενο στην κρίση των αναγνωστών μας.

ΤΟ ΣΤΥΛ ''ΜΠΟΛΣΕΒΙΚ''
Της ΤΖΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗ*

Το στυλ «μπολεσβίκ» δεν έπαψε ποτέ να εξασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία σε στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, παρά του γεγονός ότι ο προσωπικός βίος αυτών των στελεχών και μελών δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνον ενός μικροαστού γραφειοκράτη. Έτσι, αν όχι οργή, προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία το γεγονός ότι η Αριστερή Πλατφόρμα είχε το θράσος να ονομάσει το μέσο επικοινωνίας της Ίσκρα, θεωρώντας πως έτσι επικυρώνει την επαναστατική της ταυτότητα! Σίγουρα, τα κόκκαλα του Λένιν θα τρίζουν από το σύνδρομο «επαναστατικής» μεγαλομανίας που έχει καταλάβει τα κομματικά εκείνα στελέχη, τα οποία πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του βίου τους στρογγυλοκαθισμένα στα γραφεία της Κουμουνδούρου, στα βουλευτικά έδρανα και τώρα σε υπουργικούς θώκους!

Ίσως να πρέπει να ξαναδιαβάσουν το «Τι να κάνουμε;» για να καταλάβουν ότι αυτό που ο Λένιν αποκαλεί «αποκαλυπτική φιλολογία», η οποία αποτελεί τη βασική προϋπόθεση κάθε επαναστατικού έντυπου λόγου που στοχεύει στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και δράσης, αφορά στην ολόπλευρη ανάλυση και μετάδοση γνώσης των σημαντικών εκείνων πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και ιδεολογικών πρακτικών, που καθορίζουν τη συνείδηση και όχι τη ζωή μόνο των εργαζομένων, αλλά όλων των τάξεων. Με άλλα λόγια , αυτό που θεωρεί καθήκον κάθε επαναστατικού έντυπου λόγου ο Λένιν, είναι να μάθει στους αναγνώστες πώς να διαβάζουν την πραγματικότητα μέσα στην οποία καλούνται να ζήσουν και να την κατανοήσουν, προκειμένου να την υπερβούν.

Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν εξυπηρετεί το ψευδεπίγραφο έντυπο που διακινείται. Η όλη προσπάθεια επικεντρώνεται αφενός σε ένα άγονο, εσωστρεφή, εσωκομματικό ανταγωνισμό, και αφετέρου στην «καθοδήγηση» εκείνων των συντρόφων και συντροφισσών, που έχουν αναλάβει την ανέξοδη αναπαραγωγή στο φαντασιακό των Οργανώσεων Μελών του στυλ «μπολσεβικ». Πέρα από το «Τι να κάνουμε;» δεν θα έβλαπτε και μια ανάγνωση της σημαντικής μελέτης του Τρότσκι Η πάλη ενάντια στον φασισμό στη Γερμανία.

Οι καιροί ζητούν από την κυβέρνηση και την κομματική ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ αταλάντευτη πολιτική περίσκεψη και όχι «επαναστατικούς» φαμφαρονισμούς στα τηλεπαράθυρα. Στην Ελλάδα, και όχι μόνο, το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει δεν θα σημάνει μόνο το τέλος της Αριστεράς και της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Θα σημάνει και το τέλος του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα. Η ευθύνη είναι βαριά.
*Πηγή: ''Εποχή''(20/6)