Του Πάνου Λουκάκου-
αναδημοσίευση από www.thetoc.gr
Σε τρία μόλις χρόνια έχουν στηθεί πέντε φορές κάλπες στην Ελλάδα: Τρεις φορές γιά εθνικές εκλογές τον Μάϊο και τον Ιούνιο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2015, γιά τις Ευρωεκλογές του Μαϊου 2014 και γιά το τραγελαφικό δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Ισοδυναμούν οι αριθμοί αυτοί επιμεριζόμενοι με μία αναμέτρηση ανά 7,5 περίπου μήνες στη τελευταία τριετία. Όλα αυτά μέσα σε μία βαθειά οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, που από το 2010 συγκλονίζει τον τόπο, χωρίς ακόμη να διαγράφεται η έξοδος από τον φαύλο κύκλο. Και τώρα πάλι γίνεται λόγος από ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης γιά νέα προσφυγή σε εθνικές εκλογές τον φετεινό Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο.
Γιατί πάλι εκλογές; Διότι ο Τσίπρας δεν ελέγχει τη Κοινοβουλευτική του Ομάδα και μεγάλος αριθμός βουλευτων του ΣΥΡΙΖΑ – 39 έως τώρα από τους 149 - ψηφίζει εναντίον του. Διότι ο Τσίπρας δεν ελέγχει τη Κεντρική Επιτροπή κόμματός του και ήδη 109 από τα 201 μέλη της έχουν απορρίψει τις επιλογές του. Διότι ο Τσίπρας δεν ελέγχει τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες τον αποδοκιμάζουν. Διότι ο Τσίπρας δεν ελέγχει τη Πρόεδρο της Βουλής, με αποτέλεσμα κρίσιμα νομοσχέδιά να περνούν μετ΄εμποδίων. Και διότι ο Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με μία εσωκομματική παράγκα την οποία επίσης δεν μπορεί να ελέγξει και η οποία θέλει πάσει θυσία να οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή.
Η παράγκα αυτή αφέθηκε ανενόχλητη να σχεδιάζει ρεσάλτα στη Τράπεζα της Ελλάδος. Εθνικοποιήσεις τραπεζών. Τύπωμα IOU’s και κατόπιν επιστροφή στη δραχμή. Έξοδο από την Ευρώπη και τις διαδικασίες της. Μία ομάδα παλαβών οργάνωνε μυστικά ένα πολιτικό πραξικόπημα, με στόχο να επιβάλλει ένα λατινοαμερικάνικου τύπου αυταρχικό καθεστώς ελεεινής μορφής, καθώς μόνον έτσι θα μπορούσε να ελέγξει τις καταστάσεις που θα δημιουργούσε το κίνημα της.
Και τώρα η παράγκα αυτή, ατιμώρητη και αφού αποκαλύφθηκαν τα σχέδιά της, συνεχίζει να υπονομεύει τη πορεία προς την εξομάλυνση των σχέσεων με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σχέσεων που διαταράχθηκαν σοβαρά όχι μόνο με ευθύνη του ανεκδιήγητου Βαρουφάκη. Αλλά και του ίδιου του Τσίπρα, ο οποίος είχε αφήσει ανοιχτά όλα τα περιθώρια δράσης γιά τους τσαρλατανισμούς του υπουργού Οικονομικών. Γιά τις γελοιότητες της Κωνσταντοπούλου και όλων αυτών που μάζευε στις γραφικές επιτροπές της. Γιά τη λογοδιάροια κεντρικών στελεχών του, που από πρωίας μέχρι νυκτός πρωταγωνιστούσαν στα τηλεοπτικά πάνελ αλλά υστερούσαν στα υπουργεία τους.
Εξ αιτίας της παράγκας και του περίγυρού της η χώρα αντιμετωπίζει τώρα το κίνδυνο νέας προσφυγής σε εκλογές, στη πιό δύσκολη στιγμή της διαπραγμάτευσης με την Ευρωζώνη, στην ώρα που όλα κρέμονται από μία κλωστή. Γιατί; Γιά να λύσει ο κ. Τσίπρας εσωκομματικά του προβλήματα.
Αλλά πρόκειται γιά μία ακόμη αυταπάτη του πρωθυπουργού. Όπως πίστευε ότι αυτός θα παίζει το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν, όπως νόμιζε ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν στους εκβιασμούς του, έτσι τώρα νομίζει ότι μπορούν οι εκλογές να λύσουν τις εσωτερικές αντιφάσεις του ετερόκλητου μωσαϊκού, που συναθροίζεται στο κόμμα του. Τις αντιφάσεις και τις διαφορές ανάμεσα σε παλαιοκομμουνιστές, τροτσκιστές, μαοϊκούς, ευρωκομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, εθνολαϊκιστές από το ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, κεντρώους, αναρχοαυτόνομους ακόμη και ακροδεξιούς που συνέπηξαν αυτό το αλλοπρόσαλλο σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ με μόνο συνεκτικό ιστό τον αντιμνημονιακό, Και εκλογές να γίνουν, αυτούς όλους θα τους ξαναβρεί μπροστά του ο κ. Τσίπρας. Διότι τους υποψήφιους βουλευτές τους καθορίζει εν τέλει η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία αυτοί έχουν τη πλειοψηφία. Και διότι οι εκλογές - αν γίνουν - θα γίνουν με λίστα άρα τα ίδια πρόσωπα θα βρεθούν με τις ίδιες απόψεις στα ίδια βουλευτικά έδρανα. Και τί θα έχει κάνει ο κ. Τσίπρας; Μία τρύπα στο νερό. Η παράγκα ισχυρότερη και αναβαπτισμένη μετά το κωμικοτραγικό δημοψήφισμα και σε νέα λαϊκή εντολή θα βρίσκεται πάλι ενώπιόν του.
Πού οδηγούν όλα αυτά; Στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι η διενέργεια νέων εκλογών την κρίσιμη αυτή ώρα είναι μία ακόμη καταστροφική επιλογή. Ότι μόνη πραγματική λύση είναι η σύμπηξη ενός πολυκομματικού μετώπου της λογικής που θα αντιπαραταχθεί στο παραλογισμό της παράγκας του ΣΥΡΙΖΑ και θα αναλάβει από κοινού να διαχειρισθεί με σταθερότητα, σοβαρότητα και συναίσθηση ευθύνης τα μεγάλα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση. Και ο κ. Τσίπρας μαζί με όσους τον ακολουθούν θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα προσχωρήσουν σε αυτό το μέτωπο της λογικής ή αν θα συνεχίσουν να καλύπτουν τη παράγκα και να αναζητούν συνεννοήσεις και συμβιβασμούς με τους ανεγκέφαλους κινηματίες πρωταγωνιστές και υποστηρικτές της.
Είναι την ώρα αυτή ο πρωθυπουργός αιχμάλωτος δυνάμεων που και ο ίδιος εξαπέλυσε. Αιχμάλωτος προσώπων που και ο ίδιος ανέδειξε. Από την αιχμαλωσία αυτή μόνο με μία υπέρβαση και πάντως όχι με εκλογές μπορεί να ξεφύγει, αφήνοντας οριστικά πίσω τις αθλιότητες των έξι τελευταίων μηνών. Οι επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα δείξουν αν έχει τις ικανότητες και τις προδιαγραφές γιά την υπέρβαση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου