Τα
αδιέξοδα στο πολιτικό σκηνικό πυκνώνουν. Η χώρα, στην άκρη το γκρεμού, αγωνιά
για το μέλλον της. Και οι κυβερνώντες προσπαθούν να μετακυλίσουν τα εσωκομματικά τους προβλήματα στις πλάτες όλων μας.
Έχοντας
κλείσει μια συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, που δεν πιστεύουν και καταγγέλουν
από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, πως μπορείς να τους εμπιστευτείς ότι μπορούν να την
εφαρμόσουν;
Έχοντας
χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή, μετά
την ανταρσία ικανού αριθμού βουλευτών τους, επιβιώνουν χάρις στην στήριξη των δυνάμεων της φιλο-ευρωπαϊκής
αντιπολίτευσης. Μέχρι πότε μπορεί να συνεχιστεί αυτό;
Έχοντας
εγκλωβιστεί σε έναν ανηλεή πόλεμο
στο εσωτερικό τους με το λόμπι της δραχμής, αδυνατούν να κυβερνήσουν ανταποκρινόμενοι στοιχειωδώς στις
απαιτήσεις της συγκυρίας. Μέχρι πότε θα υποκρίνονται ότι κυβερνούν;
Έχοντας
χάσει τον στρατηγικό προσανατολισμό τους –αν είχαν ποτέ- ψάχνουν απεγνωσμένα τη
λύση των αδιεξόδων τους στον τυχοδιωκτισμό
των εκλογών το φθινόπωρο, όταν τους έχει διαμηνυθεί αρμοδίως ότι σε μια τέτοια
περίπτωση σταματάει αυτομάτως το Πρόγραμμα Βοήθειας.
Και
τώρα τι;
Θα
παραμείνουμε απαθείς στο ίδιο έργο
θεατές;
Θα
αναλωθούμε σε άγονες μάχες χαρακωμάτων
στο εσωτερικό των κομμάτων της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης;
Θα
αφήσουμε ζωτικό χώρο στις
αντιευρωπαϊκές δυνάμεις του λαϊκισμού και του λόμπι της δραχμής, για ν΄
αποτελειώσουν οριστικά τη χώρα;
Θα
αφήσουμε να χαθεί, χωρίς να κεφαλαιοποιηθεί, η δυναμική που ανέπτυξε το κίνημα
Μένουμε Ευρώπη;
Ή
θα συμπαραταχθούμε σε μια Συμμαχία
για να δώσουμε στη χώρα, τη μόνη Διέξοδο
που τόσο ανάγκη έχει; Συγκροτώντας ένα πλειοψηφικό φιλο-ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστικό
ρεύμα εξουσίας μακράς πνοής, ικανό να διαχειριστεί τις τύχες της πατρίδας
τα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου