Κυνηγώντας ανεμόμυλους στον Διόνυσο…

Το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στον Διόνυσο πριν 11 μήνες ήταν  απολύτως σαφές για τις προτιμήσεις, τις απαιτήσεις και τις ελπίδες των δημοτών. Δεν επιδέχεται καμιά παρερμηνεία, ήταν καθαρό κι όχι αμφίσημο.

Οι πολίτες απέρριψαν τις πολιτικές και πρακτικές ενός καθεστώτος, που το διέκρινε η αδιαφάνεια, η ευνοιοκρατία, η αδράνεια, η προχειρότητα, η αναξιοκρατία, η σπατάλη, η ενός ανδρός αρχή και πολλά άλλα.

Οι πολίτες απαίτησαν διαφάνεια, αξιοκρατία, φροντίδα για την καθημερινότητα τους, σχεδιασμό, χρηστή διοίκηση με σεβασμό στο δημοτικό χρήμα και συλλογική λειτουργία του δήμου.

Η επιλογή των πολιτών 11 μήνες μετά δικαιώνεται.

Τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν τελευταία στις Σχολικές Επιτροπές είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου για τα έργα και τις ημέρες μιας φαύλης διακυβέρνησης.

Η τάξη που μπαίνει αργά αλλά σταθερά σε όλα τα επίπεδα του δήμου είναι ορατή και αποδεκτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ακόμη καθυστερήσεις στο έργο της νέας δημοτικής αρχής, που δεν δικαιολογούνται από το γενικότερο βούλιαγμα της χώρας. Σε διάφορους τομείς δεν έχει βρει το βηματισμό της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βελτίωση της καθημερινότητας μας. Παρ΄ όλα αυτά της πιστώνεται η αυστηρή προσήλωση στη Διαφάνεια, τη χρηστή διαχείριση, την ανοιχτή προς τον πολίτη διακυβέρνηση.

Στο σύνθετο αυτό σκηνικό, κάποιοι παλιοί δημοτικοί παράγοντες ασφυκτιούν και ψάχνουν εναγωνίως να βρουν κάποιο ρόλο. Με οδηγό πρότυπα άλλων εποχών, που έχουν σήμερα ξεπεραστεί οριστικά, με εργαλείο παλιές μεθόδους και φθαρμένα υλικά προσπαθούν να αναβιώσουν τεχνητά μιαν άλλη εποχή.

Ματαιοπονούν όμως και εκτίθενται ανεπανόρθωτα, κυνηγώντας ανεμόμυλους. Γιατί όπως έγραφε ο Νίτσε, «η πιο μεγάλη τέχνη είναι … να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή».