Σε
μια περίοδο που η χώρα βουλιάζει και βρίσκεται ξανά μπροστά στο γκρεμό, όπως το
καλοκαίρι του 2015, το τελευταίο αποκούμπι
των πολιτών εξακολουθεί να παραμένει η Αυτοδιοίκηση, Περιφερειακή και Τοπική. Είναι συνεπώς τουλάχιστον
ακατανόητο –αν όχι εξοργιστικό- αυτός ο θεσμός να υπονομεύεται εκ των έσω μέχρι να παραλύσει από εμφανώς κοντόφθαλμες και μικροπολιτικές στοχεύσεις ανεγκέφαλων
πολιτικά παραγόντων, όπως στην περίπτωση του Δήμου Διονύσου.
Δεν
απαιτεί φυσικά κανείς από την οποιαδήποτε δημοτική παράταξη της μειοψηφίας να
απεκδυθεί του ελεγκτικού της ρόλου
απέναντι σε μια δημοτική αρχή, όπως προβλέπεται από το ισχύον κανονιστικό
πλαίσιο. Αντίθετα, απαιτεί να συναισθανθεί τις έκτακτες συνθήκες που βιώνει η
κοινωνία και ν΄ αφήσει στην άκρη εξτρεμιστικές
- μηδενιστικές πρακτικές που στοχεύουν στο μπλοκάρισμα
του δημοτικού έργου.
Υπάρχουν
όλα εκείνα τα περιθώρια να ασκηθεί από τη μειοψηφία αυστηρή και δημιουργική
κριτική για πράξεις ή παραλείψεις που εντοπίζει στην ασκούμενη πολιτική. Χωρίς
αφορισμούς κι εξαλλοσύνες. Η στείρα
αντιπολίτευση, όταν γίνεται αυτοσκοπός με οποιοδήποτε πραγματικό ή ιδεατό
πρόσχημα, βλάπτει σοβαρά το Δήμο
Διονύσου, όχι τη συγκεκριμένη δημοτική αρχή. Κι ας μην ξεχνούν ότι, και οι
κρίνοντες κρίνονται...
Ένα
πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η συμμετοχή της μειοψηφίας στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου
Διονύσου, αρχής γενομένης από την Τρίτη 4 Απρίλη 2017. Αλλά και στα άλλα
θεσμικά όργανα του Δήμου- Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, Οικονομική Επιτροπή κλπ. Με
την απομόνωση των πιο έξαλλων κύκλων,
που υπηρετούν αλλότριους σκοπούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου