Το φάντασμα του Watergate ξανά πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες...

:

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται στην Αμερική η  έρευνα για την υπόθεση των Ρώσων χάκερ και πώς επηρεάσαν, σύμφωνα με τις καταγγελίες, το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Η αρμόδια Επιτροπή της Γερουσίας  ζήτησε από τον τέως σύμβουλο του Τραμπ για θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Μάιλ Φλιν, να της παραδώσει όλο το υλικό που έχει στη διάθεσή του σχετικά με τη Ρωσία.

Ο Φλιν είναι στο επίκεντρο της έρευνας για την πιθανολογούμενη παρέμβαση της Μόσχας στις εκλογές. Τον Φεβρουάριο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του συμβούλου, όταν έγινε γνωστό ότι δεν αποκάλυψε το περιεχόμενο των συζητήσεων του με τον Ρώσο πρεσβευτή στις ΗΠΑ και στη συνέχεια παραπλάνησε τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς σχετικά με τις συζητήσεις αυτές.

Θα γίνει η αποπομπή Κόμεϊ το Watergate του Τραμπ;

«Είναι νωρίς για τέτοια συμπεράσματα» πιστεύει ο Άντ. Ντένισον από το Translatlantic Network, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «κίνδυνο για τη δημοκρατία» και ζητά να αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης.

Γιατί τώρα; Αυτό το ερώτημα βασανίζει το πολιτικό κατεστημένο εντός και εκτός ΗΠΑ από τότε που ο πρόεδρος Τραμπ απέπεμψε εν μια νυκτί τον επικεφαλής του FBI Τζέιμς Κόμεϊ. Όχι έναν οποιοδήποτε Κόμεϊ, αλλά αυτόν που επί μήνες ερευνά εάν το περιβάλλον του προέδρου κατά την προεκλογική περίοδο επηρεάστηκε από το Κρεμλίνο. Με άλλα λόγια έναν ελεγκτή που δεν γνωρίζει μόνο πολλά για τον Τραμπ, αλλά μπορεί δυνητικά να γίνει επικίνδυνος για την προεδρία του.

«Παίρνει τεράστιο ρίσκο»

Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από αυτήν την ανήκουστη απόφαση και τι μπορεί να σημαίνει; ρωτήθηκε από τη Γερμανική Ραδιοφωνία DLF ο Άντριου Ντένισον, πολιτικός επιστήμων και επικεφαλής του κέντρου Επιμόρφωσης «Translatlantic Network». «Αυτό αναρωτιούνται πολλοί, σε κάθε περίπτωση προκαλεί ανησυχία και τεράστιες αντιδράσεις που τώρα ο Τραμπ θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει. Όλα δείχνουν πάντως ότι ο αμερικανός πρόεδρος παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο σταματώντας τις έρευνες για την προεκλογική του εκστρατεία και τη Ρωσία. Πρόκειται για κατάχρηση εξουσίας στα όρια του γκροτέσκο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε χώρες χωρίς δημοκρατία, όπου απολύονται άνθρωποι όταν με τις έρευνές τους φτάνουν πολύ κοντά στον πρόεδρο. Πρόκειται για κίνδυνο της δημοκρατίας όταν ο πρόεδρος πιστεύει ότι η νομοθεσία δεν τον αφορά και εντελώς αυθαίρετα μπλοκάρει μια νόμιμη και απαραίτητη έρευνα για την προεκλογική του εκστρατεία και τις σχέσεις του με τη Ρωσία».
Όπως πολλοί άλλοι έτσι και ο Άντριου Ντένισον πιστεύει ότι ο Τραμπ ήθελε να αποφύγει τα χειρότερα. Αυτό εξηγεί γιατί πολλοί Ρεπουμπλικάνοι τώρα υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να γίνει έρευνα.

«Δεν είμαστε κοντά στο τέλος Τραμπ»

Ο Κόμεϊ ενώπιον του Κογκρέσου για την ρωσική παρέμβαση στην προεκλογική εκστρατεία Τραμπ.

Πόσο πιθανό όμως είναι να έχει επηρεάσει η Ρωσία τις αμερικανικές εκλογές; «Είναι σαφές, ο Τραμπ μάλιστα το ομολόγησε», απαντά ο αμερικανός ειδικός προσθέτοντας ωστόσο ότι μεγαλύτερη βαρύτητα θα έχει εάν αποδειχθεί ότι ο Τραμπ και οι άνθρωποί του σκόπιμα δέχτηκαν βοήθεια από τη Ρωσία.  Όλα αυτά θυμίζουν Watergate και Ρίτσαρντ Νίξον τη δεκαετία του '70. Θα μπορούσε λοιπόν η απόλυση Κόμεϊ να δρομολογήσει την αποπομπή του Τραμπ;

«Είναι ακόμη πολύ νωρίς για τέτοια συμπεράσματα. Ευτυχώς έχουμε την εμπειρία του Watergate και μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέτρο σύγκρισης για να αντιληφθούμε καλύτερα αυτό το χάος. Αλλά δεν είμαστε κοντά στο τέλος Τραμπ. Αυτό που μπορούμε να πούμε για την ώρα είναι ότι ένας πρόεδρος δεν κινδυνεύει προς το παρόν με αυτόν τον τρόπο».  Ο Άντριου Ντένισον υποστηρίζει ότι ο Τραμπ θα πρέπει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη. Κι αυτό θα γίνει μόνο όταν επιτρέψει τη διερεύνηση της ρωσικής εμπλοκής στην προεκλογική του εκστρατεία. Αυτό δηλαδή που προσπάθησε αρχικά να εμποδίσει.
DLF/Μάριο Ντομπόβιζεκ/Ειρήνη Αναστασοπούλου

• Corriere della Sera:  FBI,  ένα «βαθύ λαρύγγι» για το Russiangate;
  
  
  Μία από τις πρώτες εντολές του Τζέιμς Κόμεϊ όταν ανέλαβε το τιμόνι του FBI το 2013, ήταν να επισκέπτονται όλοι οι νεοπροσληφθέντες πράκτορες το μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσινγκτον. Ηταν μία χειρονομία με υψηλό πολιτικό συμβολισμό. Γιατί ο Κόμεϊ, όπως όλοι οι προκάτοχοί του από το 1972 και μετά, έπρεπε να κάνει τους λογαριασμούς του με αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «ελέφαντα στο δωμάτιο». Με το τεράστιο πρόβλημα δηλαδή που θα ήταν γελοίο να κάνει κανείς ότι αγνοεί. Και ποιο ήταν αυτό; Οτι από την ίδρυσή του το 1935 έως το 1972, όταν και ο Τζέι Εντγκαρ Χούβερ παρέδωσε το πνεύμα και τα ηνία, το FBI ήταν «η Γκεστάπο της Αμερικής» – έτσι ακριβώς το είχε χαρακτηρίσει ο πρόεδρος Τρούμαν.
  
  Ως πτυχιούχος Θεολογίας, ο Τζέιμς Κόμεϊ γνώριζε πολύ καλά ότι το προπατορικό αμάρτημα του FBI δεν ήταν άλλο από την δομική πολιτικοποίησή του δια χειρός Χούβερ, του ανθρώπου που διηύθυνε την υπηρεσία επί 37 συναπτά έτη και με μια σειρά από εκβιασμούς, απειλές και συνωμοσίες. Ο Χούβερ εκπαίδευε τους πράκτορές του ως κυνηγούς «ανατρεπτικών στοιχείων» – οι φακελωμένοι ξεπερνούσαν το μισό εκατομμύριο, ανάμεσα τους ήταν η Πρώτη Κυρία Ελίονορ Ρούσβελτ, η Μέριλιν Μονρόε, ο Αλμπερτ Αϊνστάιν και ο Τζον Λένον. Ο Χούβερ ήταν ο ενορχηστρωτής στο κυνήγι των μαγισσών κατά των κομμουνιστών, ο άνθρωπος που έκλεινε το ένα μάτι -ή και τα δύο- στα εγκλήματα της Κου Κλουξ Κλαν.
  
  Η Corriere della Sera υπενθυμίζει μία από τις πολλές «γκεσταπίτικες» ιδέες του Χούβερ: το 1939 είχε έτοιμα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να κλείσει μέσα Ιταλοαμερικανούς (ως δυνάμει φασίστες), Γερμανούς (ως δυνάμει ναζιστές), κομμουνιστές, συνδικαλιστές και όποιους άλλους θεωρούσε ο ίδιος επικίνδυνους για το σύστημα. Τον σταμάτησε ο Ρούσβελτ, κρατώντας τα στρατόπεδα μόνο για τους Ιάπωνες. Να γιατί σήμερα ο Κόμεϊ στέλνει τους νέους πράκτορες στο μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον οποίο παρεμπιπτόντως ο Χούβερ είχε επιχειρήσει να ωθήσει στην αυτοκτονία. Και να γιατί το FBI άρχισε μια δεύτερη ζωή το 1972, όταν ο πρόεδρος Νίξον υποδέχθηκε πανηγυρίζοντας την είδηση του θανάτου του Χούβερ: «Απαλλαχτήκαμε από αυτόν τον cocksucker!» φέρεται να είπε κάνοντας και μια ομοφυλοφιλική νύξη για τον νεκρό.
  
  Ηταν εκείνο το FBI που, αναζητώντας τη νέα του ταυτότητα, άρχισε να ερευνά την υπόθεση Γουότεργκεϊτ. Αλλά, αντίθετα από τον Τραμπ, ο Νίξον δεν τόλμησε να απολύσει ποτέ τον διευθυντή του ή τέλος πάντων κάποιον από τους τρεις διευθυντές που το FBI άλλαξε μέσα σε έναν χρόνο. Εχει τη σημασία του, πάντως, ότι το «βαθύ λαρύγγι» που έδινε τις πληροφορίες για το σκάνδαλο στην Washington Post ήταν ο υποδιευθυντής του Μαρκ Φελτ. Θα βρεθεί ένα «βαθύ λαρύγγι» και για το Russiangate, το σκάνδαλο που είναι εμφανές ότι προσπαθεί να καλύψει ο Ντόναλντ Τραμπ με την καρατόμηση του Κόμεϊ; Γιατί όχι; Βοηθούντος του Χόλιγουντ, το FBI έχει πια τους ήρωες του – την Τζόντι Φόστερ στη «Σιωπή των αμνών», τον Τζόνι Ντεπ στο «Ντόνι Μπράσκο», τον Κίανου Ριβς στο «Πόιντ Μπρέικ». Μάλλον ήρθε η ώρα και για έναν ήρωα βγαλμένο από την πραγματική ζωή.