Σωματείο Κατεδαφιστών του δήμου Διονύσου- ο Θόδωρας

Αυτανακηρύχθηκαν   αυθαίρετα  σε Αρχάγγελους της κάθαρσης. Κι Αρχιερείς της διαφάνειας. Έτσι, για νάχουν ένα παιχνιδάκι στα χέρια τους να παίζουν. Κουνούν το δάχτυλο δεξιά κι αριστερά παντού όπου βρεθούν, απειλούν, σπιλώνουν ανθρώπους υπό τη μορφή  «σχολίων» (παλιά γκαιμπελική μέθοδος). Κανονική εργολαβία σε 24ωρη βάση μαζί με τις υπερωρίες.

Πριν απ΄ όλα αυτά, είχε προηγηθεί για έναν χρόνο η σχεδόν αδιατάρακτη συνεργασία τους σε διάφορα επίπεδα με τη δημοτική αρχή, που τώρα καταγγέλλουν. Και το παζάρι για την συμμετοχή τους σε διάφορα θεσμικά όργανα και δράσεις του Δήμου. Και να σούρτα-φέρτα,  συζητήσεις επί συζητήσεων, συμβουλές επί συμβουλών, προτάσεις επί προτάσεων, συνεργασίες επί συνεργασιών σε καθημερινή σχεδόν βάση.

Τι στράβωσε ξαφνικά και είδαν το φως το αληθινό; Ποιος βήχας τους κόπηκε κι άρχισαν να σκούζουν για αρχές που καταπατιούνται, για διαδικασίες που δεν τηρούνται, για έλλειψη κανόνων διαφάνειας; Και να οι κορώνες για κάθαρση, να τα κροκοδείλια δάκρυα, να ο ιδρώτας να τρέχει για το μέλλον αυτού του Δήμου. Η προσωποποίηση της υποκρισίας χωρίς όρια.

Η μέθοδος δράσης απλή. Επιλέγουν και χτυπούν εκεί που κρίνουν ότι είναι οι αδύνατοι κρίκοι. Κι αρχίζει κανονικός πόλεμος, με ορυμαγδό δημοσιευμάτων, καταγγελιών και δήθεν αποκαλύψεων μέχρι να εξουθενωθεί και τελικά εξουδετερωθεί ο στόχος, ώστε να μείνει ελεύθερο το πεδίο για την εφαρμογή των σχεδιασμών τους. Μέθοδος που θυμίζει έντονα τη Zougla.gr  και ο νοών νοήτω…

Επιλέγουν, αυτοί οι αδιάλλακτοι υποτίθεται πολέμιοι του παλιού καθεστώτος στη διοίκηση του Δήμου, να συνεργαστούν κατά προτίμηση με όλα εκείνα τα υπολείμματα του που βαρύνονται με προφανείς ανομίες (πλαστογραφίες, κατάχρηση δημοτικού χρήματος κλπ). Χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα οι Σχολικές Επιτροπές. Κάπως έτσι, ανεπαισθήτως που λέει ο Ποιητής, σπάνε οι κόκκινες γραμμές κι οι αρχιερείς της Διαπλοκής γίνονται ένα με τους αρχάγγελους της Κάθαρσης. Γνωστά αυτά από την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.

Νιώθουν έκπληκτοι οι Πρωταγωνιστές μας που συναντούν αντίσταση στις δόλιες μεθοδεύσεις τους, γιατί πίστευαν ειλικρινά ότι είναι παντοδύναμοι και θα κάνουν περίπατο επιβάλλοντας τη δική τους agenda στη διοίκηση του Δήμου. Και γίνονται ολοένα και πιο επιθετικοί για να κρύψουν την αδυναμία τους. Η κοντόφθαλμη στόχευση τους αποτυγχάνει συνεχώς αλλά αυτοί εκεί, συνεχίζουν ακάθεκτοι μέχρι να γκρεμοτσακιστούν στα αδιέξοδα τους και να τελειώνουμε μια κι έξω.

Αναμφίβολα ζούμε και στο Διόνυσο την  «εποχή των τεράτων», όπως έγραφε πριν δεκαετίες ο Αντόνιο  Γκράμσι.