Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Σταμάτα, για το γήπεδο που γέρνει ρε γαμώτο…



Το ιστορικό μιας αμαρτωλής υπόθεσης
 lhttp://adkdionysos.blogspot.gr/2013/02/2.htm)

ΓΕΝΙΚΑ
Η προηγούμενη δημοτική αρχή, στη διάρκεια της θητείας της, προχώρησε στην κατασκευή του έργου «Περίφραξη - Επίστρωση με συνθετικό χλοοτάπητα ποδοσφαιρικού γηπέδου Δημοτικής Κοινότητας Σταμάτας», εξ ιδίων πόρων του Δήμου.

Εφόσον, επέλεξε αυτό το έργο το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς θα ήταν να επιδειχθεί η δέουσα επιμέλεια για την τεχνικά άρτια κατασκευή του, προκειμένου να πιάσουν τόπο τα λεφτά του δημότη.

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη και ένας συνδημότης μας, που ασχολήθηκε ενδελεχώς με το θέμα, διαπίστωσε και κατήγγειλε στις αρμόδιες αρχές διάφορες ατασθαλίες.

Παρατίθενται αποσπάσματα από τη σχετική καταγγελία:
Σας γνωρίζω ότι για το ανωτέρω έργο συντάχθηκε από την πρώην Τ.Υ.Δ.Κ. Ανατολικής Αττικής η μελέτη του έργου προϋπολογισμού δαπάνης εργασιών 835.000 € (με Φ.Π.Α. 23%) ύστερα από το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 1228/2010 έγγραφο της τότε Κοινότητας Σταμάτας, ώστε το εν λόγω ποδοσφαιρικό γήπεδο να καταστεί ικανό να χρησιμοποιηθεί για επίσημους αγώνες.

Έχοντας υπ’ όψη το εν λόγω αίτημα της τότε Κοινότητας Σταμάτας, η πρώην Τ.Υ.Δ.Κ. Ανατολικής Αττικής αφού εξασφάλισε τις πρότυπες τεχνικές προδιαγραφές για τον σωστό τρόπο κατασκευής του ποδοσφαιρικού γηπέδου από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, προέβη στην σύνταξη της κατά νόμο μελέτης του έργου (παρατίθενται αναλυτικά οι εργασίες που προβλέπονται).

Τα πρακτικά της δημοπρασίας του έργου εγκρίθηκαν με την υπ’ αριθμ. 165/2010 Απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Σταμάτας και ο ανάδοχος του έργου αναδείχθηκε με μέσο τεκμαρτό ποσοστό έκπτωσης 44,18 %. Η εργολαβική σύμβαση για ποσό 466.135,79 € (με Φ.Π.Α.) υπογράφηκε την 14.11.2011, ενώ η εμπρόθεσμη περαίωση του έργου ήταν την 14.03.2012.

ΠΑΡΑΝΟΜΗ  ΚΑΙ  ΠΑΡΑΤΥΠΗ  ΣΥΝΤΑΞΗ  1ου  Α.Π.Ε.
Ο 1ος Α.Π.Ε. που εγκρίνεται με την υπ’ αριθμ. 169/2012 Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Διονύσου, είναι κυρίως παράνομος, τεχνικά λάθος, αλλά και απαράδεκτα κακότεχνος με στοιχεία δόλου (παρατίθενται αναλυτικά οι λόγοι).

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι με τον 1°  Α.Π.Ε. συντελείται όχι απλή αλλά τεράστια τροποποίηση της μελέτης και συνεπώς έπρεπε πριν την έγκριση του να έχει ζητηθεί από την Διευθύνουσα το έργο Υπηρεσία η γνώμη του Τεχνικού Συμβουλίου Δημοσίων Έργων. Πάντως σε κάθε περίπτωση εάν η μελέτη έχει θεωρητικά αστοχήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να απαιτείται ριζική αλλαγή αυτής (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση), τότε θα έπρεπε να έχει λυθεί η σύμβαση, να συνταχθεί νέα μελέτη και να δημοπρατηθεί το έργο ξανά με την νέα υποτίθεται σωστή μελέτη σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου.

Όλα τα παραπάνω δηλώνουν την εσκεμμένη προσπάθεια του αναδόχου να κατασκευάσει ένα έργο με όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα, κακότεχνο και να επωφεληθεί εις βάρος του Δήμου αλλά και της ποιότητας του έργου, με δυστυχώς την ανοχή αλλά και την βοήθεια της Διευθύνουσας Υπηρεσίας, όπως άλλωστε προκύπτει από την ανοχή που επέδειξε αυτή απέναντι στον ανάδοχο, αδιαφορώντας για την ποιότητα των εργασιών του έργου αλλά κυρίως αδιαφορώντας για την μη εφαρμογή των σχεδίων της μελέτης.

Ύστερα από τα παραπάνω ζητώ την ακύρωση της 169/2012 Απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Διονύσου καθ’ ότι ο 1ος αυτός Α.Π.Ε. του έργου «Περίφραξη – Επίστρωση με συνθετικό χλοοτάπητα ποδοσφαιρικού γηπέδου Δ.Κ. Σταμάτας» είναι και παράνομος και επιεικώς απαράδεκτος.

Συμπληρωματικά σας γνωρίζω ότι, με σχετική αίτηση μου προς τον Δήμο Διονύσου είχα ζητήσει αντίγραφα της μελέτης του έργου . Η Υπηρεσία μου αρνήθηκε με σχετικό έγγραφό της την χορήγηση των στοιχείων αυτών (φωτοτυπία της άρνησης αυτής σας επισυνάπτω για του λόγου το αληθές), κατά παράβαση της νομοθεσίας, που για έναν ακόμη λόγο διαφαίνεται η ενοχή της υπηρεσίας αλλά και η διαπλοκή που έχει με τον ανάδοχο.

Σχετικά με το «γήπεδο που γέρνει» παρατίθενται χαρακτηριστικές τοποθετήσεις στη συζήτηση του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο Διονύσου (09.07.2012) των τότε δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας Σακελλάριου Σωτηρίου και Ζαμάνη Διονύση.

ΣΩΤΗΡΙΟΥ: Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, κάθε έργο εκτελείται σύμφωνα με την υπάρχουσα και αρμοδίως εγκεκριμένη μελέτη. Αυτό αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση του εργολάβου ο οποίος εξάλλου συνέταξε την προσφορά του σύμφωνα με αυτήν.

Η επίβλεψη εξ ορισμού αποσκοπεί στην ορθή εφαρμογή της μελέτης και την συμμόρφωση του αναδόχου στις συμβατικές του υποχρεώσεις. Εάν κατά την εκτέλεση του έργου διαπιστωθούν αδυναμίες, αστοχίες ή παραλείψεις της μελέτης, η επιβλέπουσα Υπηρεσία αφού τις διαπιστώσει προτείνει την τροποποίηση της μελέτης. Δεν δικαιούται να προβεί με πράξη της ρητή ή μη ρητή στην τροποποίηση αυτής.

Η έγκριση παρέχεται από την προϊσταμένη Αρχή, εν προκειμένω από το Δημοτικό Συμβούλιο, μετά από γνώμη του αρμόδιου Τεχνικού Συμβουλίου. Αυτό προβλέπει η κείμενη νομοθεσία. Αυτό δεν είναι τυπική διαδικασία. Είναι ουσιαστική και κατοχυρώνει και την διαφάνεια.

Η αλλαγή άλλως η μη πιστή εφαρμογή της μελέτης αποφασίζεται λοιπόν με ορισμένο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται κατά το δυνατόν ότι αυτό γίνεται προς όφελος του έργου. Η διαδικασία αυτή δεν τηρήθηκε εν προκειμένω και δημιουργήθηκαν τετελεσμένα γεγονότα (παρατίθενται αναλυτικά τα γεγονότα). Αν αυτά δεν έγιναν ή έγιναν ή προτείνεται να γίνουν, και δεν είναι τροποποίηση της μελέτης, τότε τι είναι;

ΖΑΜΑΝΗΣ: Θέλω να καταθέσω στα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου τον κανονισμό υποδομής γηπέδων της ΟΥΕΦΑ καθώς και τον αντίστοιχο της ΕΠΟ. Επίσης καταθέτω στα πρακτικά φωτογραφία του γηπέδου της Σταμάτας στην οποία είναι προφανές ότι ο αγωνιστικός χώρος μαζεύει νερά.

Τα παραπάνω γεγονότα που αναφέρονται σε ένα γήπεδο το οποίο δεν έχει παρά ελάχιστες ημέρες που παραδόθηκε και κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, θεωρώ πως επιβεβαιώνουν και στον πιο καλοπροαίρετο την ορθότητα των καταγγελιών για κακοτεχνίες που είχε κάνει για το θέμα ο κ. Σωτηρίου.

Σε προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο έγιναν σοβαρότατες καταγγελίες για την ποιότητα και τον τρόπο κατασκευής του εν λόγω έργου. Τον φάκελο του πλέον έχει πάρει για να διερευνήσει το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης.



Το πόρισμα των Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης

Σύμφωνα με έγκυρες αποκλειστικές πληροφορίες, το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης κατέληξε σε πόρισμα μετά  την καταγγελία ενδιαφερόμενου συμπολίτη μας το 2013, που κοινοποίησε στους ενδιαφερόμενους.

Το πόρισμα αναθέτει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής την ευθύνη να ελέγξει τις πειθαρχικές ευθύνες της προηγούμενης διοίκησης του Δήμου και όσων δημοτικών συμβούλων ψήφισαν για την παραλαβή του εν λόγω έργου.

Επίσης, κοινοποιείται στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών των εμπλεκομένων στην υπόθεση αυτή.

Καλείται η δημοτική αρχή Διονύσου, που σαν αντιπολίτευση έδωσε αταλάντευτα τη μάχη για τη Διαφάνεια και Κάθαρση, να δώσει στη δημοσιότητα το πόρισμα των Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, ώστε οι πολίτες να ενημερωθούν πλήρως για την υπόθεση αυτή. Ταυτόχρονα, για να γίνει γνωστό ποιος θα πληρώσει για τη ζημιά την οποία υπέστη ο Δήμος Διονύσου από την υπόθεση αυτή.






Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Ο λόγος περί δεοντολογίας στο Διόνυσο …



Ο σεβασμός της αλήθειας και του δικαιώματος του πολίτη για αντικειμενική, ολοκληρωμένη και έγκυρη πληροφόρηση αποτελεί υποχρέωση όλων των Μέσων και των λειτουργών των.
Τα Μ.Μ.Ε. μεριμνούν ώστε να μη δημοσιεύονται ανακριβείς, παραπλανητικές, φανταστικές ή διαστρεβλωτικές της αλήθειας ειδήσεις, πληροφορίες ή σχόλια.
Τα Μ.Μ.Ε. ενώ έχουν δικαίωμα να προβαίνουν σε αναλύσεις και να υποστηρίζουν συγκεκριμένες θέσεις, εν τούτοις θα πρέπει να καθιστούν σαφή τη διάκριση μεταξύ γεγονότος και ερμηνείας, σχολίου ή εικασίας.  (από τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας)

Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη όμως; Τα συμπεράσματα δικά σας…

1. Ρεπορτάζ της Οδού Διονύσου, 25 Ιούν 2016 (αποσπάσματα):
Την προχθεσινή άκαρπη συνεδρίαση για την εκλογή του Προέδρου Δ.Σ. ακολούθησε την Πέμπτη 23 Ιουνίου συνεδρίαση της δημοτικής ομάδας, στην οποία σταθερά συμμετείχαν λιγότερα από τα μισά μέλη της. Στη διάρκειά της θα ανέμενε ίσως κάποιος να αναζητηθούν οι αιτίες εκείνες που οδήγησαν 4 δημοτικούς συμβούλους της Δημοτικής Αρχής να διαφοροποιήσουν την ψήφο τους, να αποδοκιμάσουν την υποψηφιότητα Μπάση και να οδηγήσουν στη διεξαγωγή νέας ειδικής συνεδρίασης, εν μέσω κλίματος καχυποψίας και υπονοιών μεταξύ των- θεωρητικά- συνοδοιπόρων στη διοίκηση του Δήμου.

Αντ’ αυτού η συζήτηση- σύμφωνα με πληροφορίες της Οδού Διονύσου- περιελάμβανε “αίμα και δάκρυα”, στοχοποίηση πρώην και νυν στελεχών της Διοίκησης και κυρίως αναζήτηση της ταυτότητας των 4 “ανταρτών”. Ίσως μάλιστα σημάνει την αποχώρηση από το συνδυασμό της πλειοψηφίας της Π. Ταουξή, εντεταλμένης σήμερα στην Πολεοδομία και από τα ιδρυτικά στελέχη του κορμού της Δημοτικής Αρχής.

Η αυριανή συνεδρίαση είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα οδηγήσει- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- στην εκλογή Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.
Άλλο τόσο βέβαιο είναι πως η παράταξη της Διοίκησης θα βγει βαρύτατα τραυματισμένη από την όλη διαδικασία. Όχι τόσο από την ενδεχόμενη παραίτηση Ταουξή- εξάλλου, ουδείς αναντικατάστατος- όσο από την επίδειξη απίστευτης και πεισματικής τυφλότητας και στρουθοκαμηλισμού μπροστά στις αιτίες που την οδήγησαν να μετράει, 22 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, απώλειες, δυσαρέσκειες, εντάσεις και απόλυτη έλλειψη συνοχής.

2. Ανάρτηση του blog  Διονυσοσκουφίτσα, Σάββατο, 25 Ιουνίου 2016

Σύμφωνα με σοβαρές πληροφορίες, ανεξαρτητοποιείται η δημοτική σύμβουλος Πόππη Ταουξή.
Προηγήθηκε μια θυελλώδης συνεδρίαση της δημοτικής ομάδας των Ανοικτών Οριζόντων την Πέμπτη το βράδυ. Εκεί, ο Ζαμάνης και οι Αυλικοί του επιδόθηκαν σε "κυνήγι μαγισσών" για την αποτυχία της εκλογής του Μπάση ως Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.

Όπως διέρρευσε, ο Ζαμάνης προσπάθησε - κατά την προσφιλή του τακτική - να μην μιλήσει συγκεκριμένα και αναζήτησε 'αποδιοπομπαίο τράγο' στο πρόσωπο της ανεξάρτητης τοπικής συμβούλου Β. Κάουλα, αναφερόμενος απαξιωτικά στο παρακάτω σχόλιό της στο Facebook:

Τέσσερα άτομα της διοικούσας παράταξης απέδειξαν χτες ότι σέβονται τον εαυτό τους και το Δημοτικό Συμβούλιο, μην επικροτώντας την εντελώς ακατάλληλη υποψηφιότητα του κατά τα λοιπά συμπαθέστατου κ. Μπάση για την προεδρία! Σε αντίθεση με το Δήμαρχο!

Η Ταουξή όμως τον ρώτησε γιατί ασχολείται ακόμα με την Κάουλα και αφήνει ασχολίαστα τα βοθρολύματα της "Φωνής". Και διάβασε μπροστά σ' όλους τα τελευταία (εμετικά) σχόλια που την αφορούσαν και υποδείκνυαν την απομάκρυνσή της. Αυτά φάνηκαν μάλλον διασκεδαστικά στις Πέππα και Ντούντα που γέλασαν, με αποτέλεσμα η Ταουξή να 'καρφώσει' την Πέππα ότι ξέρει πολύ καλά ποιος γράφει στη "Φωνή" και να ακολουθήσουν σκηνές υστερίας από την "νταντά".

Ο Ζαμάνης προσπαθώντας (προνομιακά αλλά και αδέξια) να υπερασπίσει την Πέππα, απευθύνθηκε στην Ταουξή και της είπε: "Τώρα που την έκανες τη μ....... σου, πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη", με αποτέλεσμα εκείνη να τον στείλει "για φρέσκα".... 

Η ανεξαρτητοποίηση Ταουξή αναμένεται - σύμφωνα με τις πληροφορίες - αύριο στην επαναληπτική συνεδρίαση για την εκλογή προέδρου ή την Δευτέρα. Το πουλόβερ έχει αρχίσει και ξηλώνεται για τα καλά! 









Μετά το Brexit, τι;

Δημήτρης Χαντζόπουλος, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  28/06/2016

Η ευρωπαϊκή έκδοση του Politico ζήτησε από δημοσιογράφους, πολιτικούς και τεχνοκράτες την γνώμη τους.
  • Κίνδυνος μετάδοσης
(Mark Leonard, συν-ιδρυτής και διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων)

Οι πολίτες μίλησαν. Αλλά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Πέμπτης είναι μόνο η αρχή ενος χρονοβόρου και αβέβαιου διαζυγίου.
Αντί για ανάληψη πρωτοβουλιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να εργαστούν σκληρά για να κρατήσουν τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ ενωμένα. Οι φιλόδοξες πρωτοβουλίες ολοκλήρωσης μεταξύ των ιδρυτικών κρατών της Ένωσης θα μπορούσαν σε μια τέτοια στιγμή να προκαλέσουν την αντίθετη από την επιθυμητή αντίδραση από τις χώρες-μέλη που έχουν ισχυρά ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, καθώς και από εκείνες, όπως η Πολωνία, που ανησυχούν ότι η Ευρωπαική ολοκλήρωση μπορεί να γίνει ασύμμετρη, ταυτιζόμενη με τον γαλλο-γερμανικό άξονα.
Η ΕΕ πρέπει να εργαστεί για να κρατήσει τους δεσμούς με τη Βρετανία ζωντανούς - διακρίνοντας μεταξύ των πεδίων όπου όλοι θα επωφεληθούν και εκείνων όπου μια ταύτιση με το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να τροφοδοτήσει περαιτέρω την εξάπλωσή των αποσχιστικών ρευμάτων.

Η βρετανική κυβέρνηση και η Τράπεζα της Αγγλίας θα πρέπει να επιδιώξουν να καθησυχάσουν τις αγορές και να μετριάσουν τον άμεσο οικονομικό αντίκτυπο. Αλλά θα πρέπει να αποφύγουν την υιοθέτηση μονομερών κινήσεων που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν ακόμη περισσότερο την ΕΕ ή να βλάψουν κράτη-μέλη της. Μόλις ο διάδοχος του Καμερον ορκιστεί το φθινόπωρο, η βρετανική κυβέρνηση θα πρέπει να επιδιώξει ένα μοντέλο εταιρικής σχέσης με την ΕΕ, αντί να προσπαθήσει να διαμορφώσει μια εντελώς νέα σχέση.

  • Επικίνδυνη ιστορικά απόφαση
(Josef Joffe, εκδότης της Die Zeit και συνεργάτης του Ιδρύματος «Hoover», στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ)

Αντίο, Μεγάλη Βρετανία! Γεια σου, Μικρή Αγγλία! Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η Σκωτία μπορεί να οδηγηθεί τώρα στο να ψηφίσει την αποχώρηση της από το Ηνωμένο Βασίλειο, και το ίδιο θα μπορούσε να πράξει και η Βόρεια Ιρλανδία. Το έθνος που καθόρισε τη μοίρα της Ευρώπης για πάνω από 400 χρόνια, φεύγει τώρα στα κρυφά, με τον κίνδυνο να μετατραπεί σε μια «υπεράκτια» Αυστρία, ένα απομεινάρι δηλαδή της άλλοτε πανίσχυρης αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Η «Μικρή Βρετανία» θα είναι ένας τόπος με γραφικά χωριά και ιδιόμορφες συνήθειες, όπως η ζεστή μπύρα - αλλά ως χώρα δεν θα «μετράει» πλέον. Απλά φανταστείτε μια «Μικρή Βρετανία» το 1939. Ο Χίτλερ θα την είχε κατακτήσει σε λίγες μόλις ημέρες, και στη συνέχεια θα ακολουθούσε ολόκληρη η Ευρώπη.

Μόνο όταν οι Γερμανοί ψήφισαν τον Χίτλερ και τον έφεραν στην εξουσία, ένα εκλογικό σώμα προκάλεσε με δημοκρατικό τρόπο ένα τόσο καίριο πλήγμα στην ένδοξη ιστορία της Ευρώπης και στις προοπτικές της. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση σήμερα είναι ακόμα χειρότερη. Οι Γερμανοί δεν ήξεραν τότε τι τους περίμενε. Όμως σήμερα, το μέλλον - μια θανατηφόρα απώλεια της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας - κοίταξε τον βρετανικό λαό κατάματα, και εκείνοι επέλεξαν τον αυτο-υποβιβασμό.

Η ιστορία δεν θα είναι φιλική προς το 52% που διέλυσε το μεγαλείο της χώρας τους. Ούτε βέβαια προς τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών που αρέσκονται να δρούν στο παρασκήνιο ή στις εθνικές κυβερνήσεις που αγνόησαν τα σημάδια και οι οποίες είχαν ως μόνιμη απάντηση σε κάθε είδους λαϊκή δυσαρέσκεια, την αρπαγή ακόμη ενός κομματιού εθνικής κυριαρχίας από τα κράτη-μέλη προς τις Βρυξέλλες. Το Brexit φωνάζει: Το έχετε παρατραβήξει. Μην διανοηθείτε καν περισσότερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αυτή τη στιγμή.

Η Ευρώπη πρέπει να κρατήσει τη Βρετανία αγκυροβολημένη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Εάν δεν το επιτύχει, η ΕΕ θα συρρικνωθεί σε ένα ανούσιο φυλάκιο της Ευρασίας. Θα μπορούσε όμως αυτός ο εφιάλτης να εξαφανιστεί; Αγαπητοί Βρετανοί, παρακαλούμε ψηφίσετε πάλι – αυτή τη φορά για το καλό σας, και το καλό της Ευρώπης.

  • Ηγέτες, η απόφαση αποχώρησης κάνει την Βρετανία σχεδόν ακυβέρνητη
(Mary Ann Sieghart, αρθρογράφος των Times, του Economist και της Independent)

Ο Ντέιβιντ Κάμερον έβαλε το μεγαλύτερο στοίχημα της πολιτικής του καριέρας και έχασε. Τώρα, το Ηνωμένο Βασίλειο θα βιώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της προσπάθειας του να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο και να τηρήσει την υπόσχεση του στον βρετανικό λαό για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την αποχώρηση ή όχι της χώρας του από την ΕΕ, όλα την ίδια στιγμή.
Σε εγχώριο πολιτικό επίπεδο, το αποτέλεσμα αυτό έχει ήδη οδηγήσει στην αναβίωση της δεξιάς πτέρυγας στο εσωτερικό του κυβερνώντος Συντηρητικού κόμματος και σε μια απόπειρα αντικατάστασης του αριστερού ηγέτη των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος αντιμετωπίζει έντονη κριτική από στελέχη των Εργατικών ότι δεν έπεισε τους ψηφοφόρους του κόμματος να μην ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης.

Το αποτέλεσμα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε εθνικές εκλογές, υπό έναν νέο Συντηρητικό Πρωθυπουργό, λιγότερο από δύο χρόνια από την τελευταία φορά που στήθηκαν κάλπες. Όπως μπορεί επίσης να υπάρξει μια διάσπαση του Ηνωμένου Βασιλείου, αν η Σκωτία διενεργήσει ένα ακόμη δημοψήφισμα για να αποφασίσει την παραμονή της στην ΕΕ ως ανεξάρτητο έθνος.

Οι κοινωνικές συνέπειες αναμένονται εξίσου βαθιές. Η Βρετανία πάντα υπερηφανευόταν ότι είναι μια ανεκτική, εξωστρεφής χώρα, ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία έναν ποικιλόμορφο πληθυσμό. Αυτή όμως η «αυτο-εικόνα» βρίσκεται τώρα υπό κατάρρευση. Περισσότερο από το ήμισυ του εκλογικού σώματος ψήφισε «Αποχώρηση», και το κίνητρο πολλών από αυτούς ήταν η καχυποψία τους απέναντι στο «ξένο» και η επιθυμία τους να μειωθεί ο αριθμός των μεταναστών από την Ευρώπη που φτάνουν στην Βρετανία.

Αυτοί οι ψηφοφόροι θέλουν τη Βρετανία να γυρίσει την πλάτη στον κόσμο, να «οχυρωθεί» απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και να αποχωρήσει από τη διεθνή συνεργασία. Αυτό είναι επίσης το ανάθεμα των ψηφοφόρων προς τους περισσότερους πολιτικούς όλων των κομμάτων. Με ένα τέτοιο χάσμα μεταξύ του εκλογικού σώματος και των ανθρώπων που έχουν εκλεγεί για να τους εκπροσωπούν, η Βρετανία είναι τώρα ένα έθνος που δεν θα κυβερνηθεί εύκολα.

  • Οι πολιτικές ελίτ έχασαν τον έλεγχο της Ευρώπης
(Ivan Krastev, πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερων Στρατηγικών στη Σόφια, Βουλγαρία)

Η ιστορική σημασία της απόφασης του Ηνωμένου Βασιλείου να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να συγκριθεί μόνο με την επανένωση της Γερμανίας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά το Brexit είναι η γερμανική επανένωση με την όπισθεν. Μια περίοδος στην ευρωπαϊκή ιστορία που ξεκίνησε το 1945 έληξε σήμερα. Μένει να δούμε πόσο ενωμένο μπορεί να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο, και πόσο μεγάλη είναι η Μεγάλη Βρετανία όταν σταθεί μόνη της.

Ένα πράγμα είναι σαφές: Οι ελίτ δεν έχουν πια τον έλεγχο. Ούτε το γεγονός ότι 9 στους 10 οικονομολόγους υποστήριξαν την παραμονή της Βρετανίας, ούτε το γεγονός ότι 9 στους 10 celebrities υποστήριξαν ανοικτά το «Bremain», κατάφερε να πείσει τους Βρετανούς να μην αποφασίσουν τελικά το «Brexit».

Ο ψυχολογικός αντίκτυπος της απόφασης της Βρετανίας είναι επίσης υψίστης σημασίας. Έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει καίριο πλήγμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που μπορούμε να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον είναι χάος, θόρυβος και ένα κύμα αντίστοιχων δημοψηφισμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο πανικός που γεννήθηκε από τη βρετανική ψηφοφορία θα ενισχύσει την εν εξελίξει διαδικασία της εκ νέου εθνικοποίησης της ευρωπαϊκής πολιτικής. Αυτό που τώρα έρχεται είναι μια νέα επανάσταση, όπου πλειοψηφίες σε εθνικό επίπεδο επαναστατήσουν εναντίον των κυρίαρχων πόλεων και εναντίον των αξίων που πρεσβεύουν.

  • Η ξενοφοβία ως «εισιτήριο» για πολιτική επικράτηση
(Daniel Trilling, εκδότης του περιοδικού «New Humanist» και συγγραφέας)

Μεταξύ άλλων, η ψήφος της Βρετανίας υπέρ της εξόδου της από την ΕΕ, αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα μιας μακράς εκστρατείας από την Δεξιά να διεκδικήσει εκ νέου έδαφος στο πεδίο της φυλής και της μετανάστευσης.

Η κυβέρνηση των «Νέων Εργατικών» υπό τον Τόνι Μπλαιρ είχε με προθυμία πλέξει το εγκώμιο της πολυπολιτισμικότητας. Αλλά στα 15 χρόνια που ακολούθησαν, η συναίνεση αυτή ξεθώριασε. Εφημερίδες και ΜΜΕ έσπερναν τον πανικό μιλώντας για «ψεύτικους» πρόσφυγες και για μια «πολιτική ορθότητα» που πνίγει τους Βρετανούς. Πολιτικοί σχολιαστές και αρθρογράφοι υποστήριζαν με υπερβολές ότι η Βρετανική κοινωνία έχει κατακερματισθεί και ότι υπάρχουν «απαγορευμένες περιοχές-γκέτο» σε πόλεις της Βρετανίας. Προς την ίδια κατεύθυνση και η ρητορική πολιτικών κομμάτων στα δεξιά των Τόρις -αρχικά από το νεοφασιστικό BNP και έπειτα από το UKIP.

Αυτά τα κόμματα προσέλκυσαν συστηματικά και επιτυχώς τμήματα των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης σε περιοχές όπου κάποτε κυριαρχούσε το Εργατικό Κόμμα. Σε απάντηση, οι διαδοχικές κυβερνήσεις, Εργατικών και Συντηρητικών, προσπάθησαν να υιοθετήσουν μέρος του μηνύματός αυτού, καθιστώντας όλο και πιο έντονες τις δεσμεύσεις τους για περιορισμό της μετανάστευσης.
Αυτά όλα γύρισαν μπούμερανγκ κατά την πρόσφατη εκστρατεία. Μέρος της συζήτησης περιστράφηκε γύρω από τους μισθούς, και πώς να διαχειριστεί η Βρετανία την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων, προϊόντων και κεφαλαίων στην ΕΕ σε μια εποχή λιτότητας. Αλλά αυτό που κυριάρχησε στον δημόσιο διάλογο ήταν η ξενοφοβία: από τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι 74 εκατομμύρια Τούρκων πoλiτών βρίσκονται στα πρόθυρα της ένταξης στην ΕΕ, μέχρι την ρατσιστική κινδυνολογία του UKIP γύρω από την προσφυγική κρίση.

Γίναμε μάρτυρες της ανόδου του μίσους και του ρατσιστικού πολιτικού λόγου σε τέτοιο βαθμό που ελπίζαμε ότι τα είχαμε αφήσει στο παρελθόν. Κατά το τελευταίο έτος, μετανάστες που κινδύνευαν να πνιγούν στη Μεσόγειο χαρακτηριζόντουσαν ως «κατσαρίδες» σε μια από τις πιο δημοφιλείς εφημερίδες της χώρας, ενώ υποψήφιος για τη δημαρχία του Λονδίνου χαρακτηριζόταν ως συμπαθών την τρομοκρατία, μόνο και μόνο λόγω της θρησκείας του. Και το αποκορύφωμα ήρθε όταν βουλευτής δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι από κάποιον που φώναζε την στιγμή της επίθεσης: «θάνατος στους προδότες, ελευθερία για την Βρετανία».

Όπως και αλλού στην Ευρώπη και την Αμερική, οι λαϊκιστές προσφέρουν στους δυσαρεστημένους Βρετανούς ψηφοφόρους την ψευδαίσθηση της ανεξαρτησίας. Κι αν, όπως είναι πιθανό, το Brexit αποτύχει να βελτιώσει τις δημόσιες υπηρεσίες, ή να αυξήσει τους μισθούς, αυτοί οι ψηφοφόροι θα γίνουν ακόμη πιο δυσαρεστημένοι. Αλλά τότε οι κορυφαίες φωνές στην πολιτική μας σκηνή θα είναι δημαγωγοί με μια έφεση στις θεωρίες συνωμοσίας.
Ποιον θα κατηγορήσουν τότε για όσα θα μας συμβούν;
Η «Ξενοφοβία» σίγουρα και δεν αποτελεί την πλήρη εξήγηση για το τι συνέβη, αλλά ούτε μπορεί να αγνοηθεί. Η αριστερά πρέπει να διαμορφώσει μια εναλλακτική πρόταση - και μάλιστα γρήγορα.


  • Οι εθνικές κυβερνήσεις θα στραφούν τώρα εναντίον των Βρυξελλών
(Charles Grant, Διευθυντής του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση)

Το «Brexit» αλλάζει την κυρίαρχη αφήγηση στη ΕΕ, από την «ενοποίηση» στην «αποσύνθεση». Οι κεντρώες ελίτ που διοικούν τις περισσότερες χώρες-μέλη της ΕΕ βρίσκονται πλέον σε άμυνα: Ξέρουν ότι η Βρετανία δεν είναι η μόνη χώρα όπου αντί-Ευρωπαιοι, λαϊκιστές κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος και θα προσπαθήσουν να αποφύγουν πολιτικές που τους ενισχύουν.
Εκείνοι που θέλουν μια πιο ολοκληρωμένη Ευρώπη έχουν χάσει τα επιχειρήματα τους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταποκρίνεται συνήθως στις κρίσεις, όπως αυτή στην Ευρωζώνη ή εκείνη του προσφυγικού ρεύματος, απαιτώντας από τις χώρες-μέλη να αποδεχθούν «ευρωπαϊκές» λύσεις που περιλαμβάνουν περισσότερες αρμοδιότητες για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ.

Αλλά αυτή την φορά ακόμη και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, φαίνεται να ακολουθεί μια διαφορετική γραμμή. Τις τελευταίες εβδομάδες έχει επανειλημμένως προειδοποιήσει ότι οι πολίτες της Ευρώπης δεν επιθυμούν περαιτέρω «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Χρησιμοποιώντας μάλιστα το σχόλιο ενός πρώην Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, του Ιμπέρ Βεντρίν, δήλωσε: «Βλέπεις κυβερνήσεις και κόμματα σε όλη την Ευρώπη να ζητούν “Περισσότερη Ευρώπη”. Αν θέλετε οι άνθρωποι να απορρίψουν μαζικά την Ευρώπη, απλά συνεχίστε να απαιτείτε περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη Ευρώπη!»

Η γραμμή Τουσκ φαίνεται ότι τελικά θα επικρατήσει. Ούτε η γερμανική, αλλά ούτε η γαλλική κυβέρνηση, δείχνουν ενθουσιασμένες με την προοπτική μιας νέας συνθήκης και με επιπλέον βήματα προς μια ομόσπονδη ΕΕ. Είναι αλήθεια ότι κάποια στιγμή οι ηγέτες της ΕΕ ενδέχεται να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τα ιδιαίτερα προβλήματα που θα παρουσιαστούν, μεταφέροντας συγκεκριμένες εξουσίες στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Αλλά οι εθνικές κυβερνήσεις θα θέλουν να κρατήσουν την ίδια ώρα σφιχτά το χαλινάρι στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Με λίγα λόγια δεν θα επιτρέψουν πλέον στις Βρυξέλλες να καθορίζουν την ημερήσια διάταξη.
  • Οι «νεόπτωχοι» γέννησαν το «Brexit»
(Dawn Foster, αρθρογράφος της Guardian, της Independent και των Times)

Είναι δικαιολογημένο το σοκ κάτω από το οποίο πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σήμερα το πρωί: Η κοινή παραδοχή μέχρι σήμερα ότι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ευθεία ερώτηση μεταξύ δύο επιλογών, οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι ταυτίζονται με αναλογία 2 προς 1 στην πλευρά του «status quo» (κατεστημένο) αποδείχθηκε ψευδής.

Αλλά κατά κάποιο τρόπο το αποτέλεσμα δεν συνιστά έκπληξη. Καθώς τα αποτελέσματα γινόντουσαν γνωστά το ένα μετά το άλλο, οι περιοχές που ψήφιζαν υπέρ της αποχώρησης μοιραζόντουσαν ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά. Έχω επισκεφθεί πολλές από αυτές τις περιοχές κατά το πρόσφατο παρελθόν -Ρεντκαρ, Σουονζι, Σάντερλαντ, Νιουπορτ, και πολλά ακόμη - όχι για να μετρήσω τη γνώμη των κατοίκων τους για το δημοψήφισμα, αλλά για να συντάξω ένα άρθρο σχετικά με τη φτώχεια.
Όλες ήταν περιοχές που κάποτε στεκόντουσαν εύπορες, με ισχυρή βιομηχανία, με σταθερές θέσεις εργασίας και με λαμπρές προοπτικές για εργασιακή αποκατάσταση, στέγαση και κοινωνική ζωή. Σήμερα όμως, μετά και την κατάρρευση των κλάδων των ορυχείων και των κατασκευών, οι θέσεις εργασίας είναι σπάνιες και επισφαλείς. Οι άνθρωποι με τους οποίους συνομίλησα μου είπαν ότι αισθάνονται ξεχασμένοι, αλλά και φοβισμένοι από ένα μέλλον που τους φαίνεται ζοφερό.

Όταν οι πολιτικοί ανακοινώνουν από καιρό σε καιρό ότι η οικονομία της Βρετανίας ανακάμπτει, οι κάτοικοι αυτών των περιοχών δεν βλέπουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ούτε στις αμοιβές τους, αλλά ούτε στις συνθήκες διαβίωσης στις πόλεις τους. Οι κεντρικοί εμπορικοί δρόμοι των πόλεων τους δείχνουν έρημοι και εγκαταλελειμμένοι και οι πολίτες χρειάζονται μέρες για να εξασφαλίσουν ένα ραντεβού με τον γιατρό τους.

Χωρίς εργασία, χρήματα ή προοπτικές, οι άνθρωποι αισθάνονται ανίσχυροι. Το αποτέλεσμα υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ προσφέρει το σύντομο, απότομο σοκ που επιθυμούν να στείλουν. Το κύριο άλλωστε σύνθημα της εκστρατείας υπέρ της αποχώρησης, «Πάρτε πίσω τον έλεγχο», ήταν μια έξυπνη υπόσχεσή για μεγαλύτερη εμπλοκή, σε ανθρώπους που αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή.

  • Μια αδύναμη Ευρώπη θα διολισθήσει πίσω στις παλιές διαιρέσεις
(Carl Bildt, πρώην πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας και πρόεδρος της Παγκόσμιας Επιτροπής για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου)

Σήμερα, έχουμε επικεντρωθεί στην άμεση αναταραχή που προκάλεσε το δημοψήφισμα στην Βρετανία. Αλλά σταδιακά, θα αρχίσουμε να αισθανόμαστε τις ακόμη πιο σοβαρές, μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτής της απόφασης. Αυτό που είδαμε σήμερα είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Ευρώπης από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Για περισσότερο από μισό αιώνα η ιδέα της ολοκλήρωσης οδηγεί την ευρωπαϊκή πολιτική και έχει καταστήσει δυνατό για την ΕΕ να ξεπεράσει παλιές διαιρέσεις και να σταθεροποιήσει την δημοκρατία στα πιο «εύθραυστα» μέρη της ηπείρου.

Αυτό όμως τώρα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση. Με τη γοητεία της Ευρωπαϊκής ιδέας πιο τρωθείσα από ποτέ, δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε τον κίνδυνο η Ευρώπη να επανέλθει πίσω στις διαιρέσεις που κυριάρχησαν ιστορικά. Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα είναι μια πραγματική πολιτική ηγεσία ικανή να ανταποκριθεί.

  • To «ξήλωμα» της ΕΕ
(Ana Palacio, δικηγόρος και πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας)

Υπάρχει ένας κανόνας στην δικηγορία: ποτέ μην θέσετε ένα ερώτημα, αν δεν είστε σίγουροι για την απάντηση που θα λάβετε. Πριν από τρία χρόνια, σε ένα εγωιστικό τέχνασμα που στόχευε στην προσωπική του σταθεροποίηση στον πρωθυπουργικό θώκο για μια δεύτερη θητεία, ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε ακριβώς αυτό. Η ανταμοιβή του; 13 μήνες από αυτήν του την παραμονή στο αριθμό 10 της Downing Street (πρωθυπουργικό μέγαρο) να καταναλώνεται εξ ολοκλήρου από μια καταστροφική και διχαστική συζήτηση που προκάλεσε το δημοψήφισμα.

Ο Κάμερον μπορεί να ανακοίνωσε την παραίτησή του, αλλά οι ευρύτερες και παράπλευρες απώλειες είναι τεράστιες. Η Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο πλέουν πλέον σε αχαρτογράφητα νερά. Οι διαπραγματεύσεις για το διαζύγιο που βρίσκονται μπροστά μας προκαλούν μόνο ανησυχίες. Με τις γαλλικές και τις γερμανικές εκλογές να πλησιάζουν, μια συντονισμένη προσπάθεια από τις Βρυξέλλες να καταστήσει την περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου παράδειγμα προς αποφυγή για όσους σκέφτονται το ενδεχόμενο και μιας δικής τους εξόδου από την ΕΕ, σημαίνει ότι η συμφωνία δεν θα έρθει και τόσο εύκολα. Το αποτέλεσμα φέρνει το Ηνωμένο Βασίλειο σε ένα ταξίδι πρός το άγνωστο, μη γνωρίζοντας τι ακριβώς θα συμβεί από εδώ και πέρα.

Για την Ευρώπη, δεν υπάρχει πλέον καμία άλλη ρεαλιστική εναλλακτική λύση εκτός της ΕΕ, όπως διακηρύσσει ο πυρήνας των χωρών-μελών της. Αν μάλιστα οι εκλογές της Κυριακής στην Ισπανία οδηγήσουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή των Podemos, εξέλιξη απίθανη αλλά όχι αδύνατη, τότε θα επισπευσθεί η συζήτηση για το αν ο πυρήνας της Ευρώπης θα καθορίζεται από το Ευρώ ή τις πιστώτριες χώρες.

Αυτή είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση για την Ευρώπη. Αυτή η εκστρατεία για το δημοψήφισμα ήταν στην πραγματικότητα μια αντιπαράθεση μεταξύ κοινής λογικής και πάθους, όπου το πάθος κατάφερε μια ηχηρή νίκη. Για να σταματήσει τώρα αυτή η διαδικασία «ξηλώματος» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, χρειάζεται οπωσδήποτε ένα σαφές και συναρπαστικό αφήγημα που να μιλά όχι μόνο στο μυαλό, αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων.


  • Μην τιμωρήσετε την Βρετανία
(Christian Odendahl, επικεφαλής οικονομολόγος στο Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση)

Η Γερμανία έχει τώρα δύο στόχους: να ενισχύσει την Ευρώπη και να βεβαιωθεί ότι η Βρετανία θα παραμένει εταίρος της ΕΕ. Αυτοί οι δύο στόχοι όμως συγκρούονται μεταξύ τους, παρουσιάζοντας τους διαμορφωτές πολιτικής στο Βερολίνο με μια δύσκολη πρόκληση.
Αυτό που προέχει και από το οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε είναι η ενίσχυση της Ευρώπης. Από οικονομικής άποψης, η Ευρωζώνη χρειάζεται ισχυρότερη ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Γερμανικής οικονομίας, ώστε να γίνει σαφές σε όλους ότι η ΕΕ αποδίδει οικονομικά οφέλη για τους πολίτες της. Η Γερμανία ειδικότερα πρέπει να γίνει πιο ρεαλιστική στις απαιτήσεις της και να εγκαταλείψει την λανθασμένη εμμονή της στους ισορροπημένους προϋπολογισμούς, βοηθώντας την ίδια στιγμή την ΕΚΤ στην προσπάθεια της να τονώσει την οικονομία της ευρωζώνης.

Για την προστασία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, πρέπει επίσης να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Ολλανδία και η Γαλλία, με αντίστοιχα δημοψηφίσματα. Αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο και η απόφαση να κάνουμε το διαζύγιο με την Βρετανία τόσο οδυνηρό ώστε κανείς άλλος να μην επιθυμεί μια παρόμοια διαδικασία μπορεί να φαίνεται ως ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε, αλλά η διαδρομή δεν θα είναι χωρίς κινδύνους για όλους μας. Και ευτυχώς η Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται απίθανο να ενδώσει σε αυτόν τον πειρασμό.

Μια «τιμωρία» της χώρας που επιθυμεί την αποχώρηση της θα μπορούσε να τροφοδοτήσει επιπλέον την φωτιά του Ευρωσκεπτικισμού, αντί να την σβήσει. Αυτό που επιθυμεί η Γερμανία τώρα είναι να οικοδομήσει μια ρεαλιστική και διαρκή συνεργασία με τη Βρετανία.

  • Η Ευρώπη έχασε την μόνη μετριοπαθή φωνή Ευρωσκεπτικισμού
(Cas Mudde, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Δημοσίων και Διεθνών Υποθέσεων (SPIA) στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας και ερευνητής στο Κέντρο Έρευνας για τον εξτρεμισμό (C-REX) στο Πανεπιστήμιο του Όσλο)

Στο πλαίσιο της απέχθειας τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι λαϊκιστές σε όλη την ήπειρο υποδέχθηκαν με πανηγυρισμούς τον πανικό που δημιούργησε το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο και έπληξε την καρδιά της Ευρώπης. Το αποτέλεσμά του είναι χρήσιμο όπλο σε όσους επιθυμούν να αποδείξουν ότι «η ΕΕ έχει τελειώσει» και ότι «οι ελίτ» έχουν χάσει την επαφή τους με τους «απλούς ανθρώπους», οι οποίοι πλέον ξαναβρήκαν τη φωνή τους.
Το Brexit νομιμοποίησε την «Αντί-Ευρωπαικη» θέση, που για χρόνια χαρακτηριζόταν ως «απαράδεκτη» και «μη ρεαλιστική».

Ο Ιδρυτής του ολλανδικού Κόμματος για την Ελευθερία μάλιστα, ο Geert Wilders, δεν έχασε χρόνο και έσπευσε να συγχαρεί τους Βρετανούς και να ζητήσει και αυτός με τη σειρά του ένα ανάλογο δημοψήφισμα στην Ολλανδία. Το ίδιο είναι πιθανό να συμβεί και στη Γαλλία και στη Δανία, όπου οι λαϊκιστές της Αριστεράς και της Δεξιάς υποστηρίζουν εδώ και καιρό μια έξοδο των χώρων τους από την ΕΕ και όπου ο ευρωσκεπτικισμός είναι ευρέως διαδεδομένος.

Όμως, ενώ η πλειοψηφία των λαϊκιστικών κομμάτων συντάσσονται με τον Ευρωσκεπτικισμό, οι περισσότεροι εξακολουθούν να θέλουν να μεταρρυθμίσουν την ΕΕ αντί να την εγκαταλείψουν. Λαϊκιστικά κόμματα, όπως οι Podemos ή ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν μια ευρεία και βαθιά ολοκληρωμένη κοινωνική Ευρώπη. Από την άλλη, δεξιά λαϊκιστικά κόμματα, όπως η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AFD) και το Βελγικό «Flemmish Interest» (VB) θέλουν μια περιορισμένη και επιφανειακή ολοκλήρωση, με γνώμονα την ασφάλεια της ιδέας της «Ευρώπη των Εθνών».
Η Ευρώπη έχασε σήμερα μια από τις μετριοπαθείς φωνές Ευρωσκεπτικισμού. Και έτσι οι λαϊκιστές της Αριστεράς - που φοβούνται μια διάλυση του συνόλου του ευρωπαϊκού σχεδίου - και οι λαϊκιστές της Δεξιάς - που φοβούνται ένα κύμα προς μεγαλύτερη ενοποίηση - είναι τώρα δικαιολογημένα νευρικοί.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Οι ταλαντώσεις του εκκρεμούς στο Διόνυσο



Το γνωστό και μη εξαιρετέο εκκρεμές του Διονύσου έφτασε τώρα επιτέλους στη δεξιά του ταλάντωση, αφού έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό, ως γνωστόν, την αριστερή του. Χωρίς καμιά στρατηγική ή έστω τακτική στόχευση, αποκλειστικά από τα προφανή αδιέξοδα του ορμώμενο…

Οι νεόκοποι υπερασπιστές του που ανέλαβαν εργολαβικά ήδη τη διαχείριση αυτής της κίνησης, είναι ακριβώς οι ίδιοι που παλιότερα φιλοξενούσαν ευχαρίστως λιβέλους σε βάρος του. Και μετά έτρεχαν καταϊδρωμένοι να δώσουν εξηγήσεις ότι, τάχα δεν είχαν πρόθεση αλλά τους ξέφυγε…

Αυτά όλα όμως ενδιαφέρουν μόνο ένα μικρό περιθώριο, που κινείται εδώ και χρόνια αντισυστημικά, με βάση εμμονές και ιδεοληψίες ξένες προς τους πολίτες και το εκλογικό σώμα. Γι΄ αυτό και δεν κατόρθωσαν ποτέ αυτές οι κινήσεις να μετασχηματισθούν σε εναλλακτική πρόταση εξουσίας στο δημοτικό σκηνικό…

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Είναι ένας εφιάλτης αλλά κάποτε θα ξυπνήσουμε

Του  Κώστα  Γιαννακίδη,
http://www.protagon.gr

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, εδώ που έφτασε, αποτελεί ένα σπουδαίο, ένα ανεπανάληπτο ιστορικό επίτευγμα. Λαοί που είχαν να ανταλλάξουν μόνο νύχια με δόντια, έφτασαν να συνομιλούν στο ίδιο Κοινοβούλιο και να συναλλάσσονται με κοινό νόμισμα.


Ενα από τα κεντρικά κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο φέρει το όνομα του Γουίνστον Τσώρτσιλ. Σε λίγα χρόνια οι Βρετανοί θα βρίσκονται εκεί μόνο ως επισκέπτες. Δεν αποκλείεται, βέβαια, να έχει αλλάξει το όνομα. Σήμερα το πρωί πολλοί φοβούνται ότι θα έχει αλλάξει και η χρήση. Μπορεί να το πάρει καμιά εταιρία της Αλσατίας να το κάνει γκαρσονιέρες.

Αυτό που ζει σήμερα η Ευρώπη είναι, φυσικά, ένας εφιάλτης επιστημονικής και πολιτικής φαντασίας. Ακόμα και όταν ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε το έγκλημα και αποφάσιζε το δημοψήφισμα, κανένας δεν τολμούσε να υποθέσει στα σοβαρά ότι οι Βρετανοί ψηφοφόροι θα άνοιγαν την πόρτα της εξόδου ή θα αφαιρούσαν τη δική τους πέτρα από τα θεμέλια της Ευρώπης. Και όμως έγινε. Και έγινε με τρόπο που θα καλέσει τις δημοκρατίες δυτικού τύπου να επαναπροσδιορίσουν τη φύση και τη λειτουργία τους. Ποιος μπορεί, μετά από αυτό, να ισχυριστεί ότι οι λαοί παίρνουν σωστές αποφάσεις; Και η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα. Εκεί το ερώτημα ήταν σαφές και η χώρα σοβαρή. Ο Κάμερον ας κάτσει τώρα να μάθει πώς φτιάχνεται μία καλή θηλιά.

Η διαδικασία θα πάρει χρόνια. Θα συγκλονίσει την Ευρώπη. Και πιθανότατα θα μας επηρεάσει όλους. Θα δώσει τροφή στον λαϊκισμό και στον πολιτικό εξτρεμισμό. Και ναι, η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης δείχνει, αυτή τη δύσκολη στιγμή, ως ένα πιθανό σενάριο. Αλλωστε ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφευγαν οι Βρετανοί;
Πριν από 75 χρόνια οι κάτοικοι της «σκοτεινής ηπείρου» κυλίστηκαν πάλι στο ίδιο τους το αίμα. Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι φτιαγμένη από συγκρούσεις και πολέμους
Αλλο σενάριο βέβαια, πολύ πιο ισχυρό, είναι η παραμονή της Βρετανίας με μία νέα εταιρική σχέση ή και με την ίδια, απλώς υπό νέο καθεστώς. Χρειάζονται χρόνια για να αλλάξουν συμφωνίες και να επαναδιατυπωθεί το βρετανικό δίκαιο. Ομως ναι, πέρα από όλα αυτά, η Ευρώπη δεν είναι πλέον ίδια. Και ο δρόμος προς την ολοκλήρωση έχει πλέον περισσότερα εμπόδια. Αυτό δεν είναι ξένο προς την ιστορία της Ευρώπης. Είναι η ιστορία της Ευρώπης.

Πριν από έναν αιώνα δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι πέθαναν εκεί που σήμερα σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι τρυπούν και καταργούν τα σύνορα. Πριν από 75 χρόνια οι κάτοικοι της «σκοτεινής ηπείρου» κυλίστηκαν πάλι στο ίδιο τους το αίμα. Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι φτιαγμένη από συγκρούσεις και πολέμους. Για αυτό και η Ευρωπαϊκή Ενωση, εδώ που έφτασε, αποτελεί ένα σπουδαίο, ένα ανεπανάληπτο ιστορικό επίτευγμα. Λαοί που είχαν να ανταλλάξουν μόνο νύχια με δόντια, έφτασαν να συνομιλούν στο ίδιο Κοινοβούλιο και να συναλλάσσονται με κοινό νόμισμα. Δεν είναι το τέλος, ας γράψουν και ας πουν ό,τι θέλουν οι απαισιόδοξοι. Είναι μία καινούργια αρχή, μία στροφή, μία ανάσχεση στην πορεία προς την ολοκλήρωση. Ισως χρειαστούν μερικές δεκαετίες, ίσως και ένας αιώνας παραπάνω. Ομως θα φτάσουμε εκεί. Θα μας τραβήξει η ιστορική αναγκαιότητα και το ευρώ θα πληρώσει τα ναύλα.

Και επειδή οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες προσαρμόζουν την Ιστορία στην πραγματικότητα, το πιθανότερο είναι πώς η ουσιαστική σχέση της Βρετανίας με την Ευρώπη δεν θα διαταραχθεί. Δεν γίνεται αλλιώς. Oπως θα έλεγε και ο Τσώρτσιλ, δεν είμαστε φίλοι, αλλά συγγενείς -διότι τους φίλους τους διαλέγεις. Δείτε το αλλιώς. Μπορεί σήμερα να μην έχουμε «την Ευρώπη που ονειρευόμαστε», όμως έχουμε την Ευρώπη που δεν μπορούσαν καν να ονειρευτούν οι παππούδες μας.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Οι Ευρω-θάφτες συμφωνούν σε ένα θέμα: Για όλα φταίει η Ευρώπη

Γράφει ο Δημήτρης Κούρκουλας, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών υπεύθυνος για ευρωπαϊκές υποθέσεις την περίοδο Ιούνιος 2012 – Ιανουάριος 2015. Υπήρξε στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διετέλεσε Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λίβανο, στη Βουλγαρία και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Τσαρλατάνοι κάθε λογής, λαϊκιστές της Αριστεράς και της Δεξιάς, ψεκασμένοι οπαδοί θεωριών συνωμοσίας, σωτήρες που έχουν έτοιμο φάρμακο για κάθε πρόβλημα, περιθωριακοί που ονειρεύονται ανατροπές αλλά και αυτοί που θέλουν αυταρχικές λύσεις, όλοι τους συμφωνούν σε ένα θέμα: Για όλα φταίει η Ευρώπη

Παντού κερδίζουν έδαφος όσοι ποντάρουν στην καταστροφή της Ευρώπης. Σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες ο αντί-ευρωπαϊσμός έχει γίνει της μόδας. Και δεν αναφέρομαι στον ευρω-σκεπτικισμό, στην άσκηση δηλαδή κριτικής  για τις πραγματικές ατέλειες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αναφέρομαι στην άρνηση όλων των αξιών πάνω στις οποίες χτίσθηκε τα τελευταία 60 χρόνια το πιο επιτυχημένο σχέδιο ειρηνικής συνεργασίας.

Οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιμετωπίζουν πρωτόγνωρα προβλήματα, ανησυχούν για το μέλλον και φοβούνται την απώλεια κατακτήσεων που είχαν θεωρηθεί αυτονόητες: όπως το κοινωνικό κράτος, η εξασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας, η ευημερία και το δικαίωμα στη δουλειά.

Πράγματι, η Ευρώπη δεν έχει ακόμα δώσει πειστικές απαντήσεις και δεν έχει βρει λύσεις στο Προσφυγικό, στην απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας, στη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους λόγω δημοσιονομικών περιορισμών, στην εξασφάλιση της απασχόλησης.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι κάθε λογής αντι-ευρωπαίοι είναι απλοϊκό αλλά και ελκυστικό: αφού η Ευρώπη δεν βρίσκει λύσεις, να την καταργήσουμε. Αποκρύπτουν όμως δυο σημαντικές αλήθειες. Πρώτον, ότι πολλές από τις κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών δεν θα είχαν επιτευχθεί χωρίς την ΕΕ. Δεύτερον, και σημαντικότερο, αποκρύπτουν ότι πολλά από τα οξυμένα πράγματι προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες θα είχαν προκύψει ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Ευρώπη. Και ότι αν έχουμε κάποια πιθανότητα να τα αντιμετωπίσουμε με επιτυχία, είναι μόνο μέσα από ευρωπαϊκές δράσεις και πολιτικές. Είναι προβλήματα που προκύπτουν από τεράστιες ιστορικές αλλαγές, όπως η μετάβαση στην παγκοσμιοποίηση που έχει την θετική και την αρνητική πλευρά της. Κανείς όμως, ούτε η ΕΕ, δεν μπορεί να την σταματήσει. Μπορεί όμως να μετριάσει τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις μια επώδυνης μετάβασης.

Ζήσαμε την ομαδική παράκρουση μιας μονοσήμαντης εξήγησης, «για όλα φταίει το Μνημόνιο» ή μιας αρρωστημένης συνωμοσιολογίας «οι Γερμανοί θέλουν να μας τιμωρήσουν ή να μας αγοράσουν» που αποπροσανατόλισε και στέρησε τη χώρα μας από τη δυνατότητα να ξεπεράσει την κρίση με λιγότερες απώλειες. Η ίδια παράνοια απειλεί τώρα να εξανεμίσει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, κατακτήσεις μισού και πλέον αιώνα.
Οι Ευρω-θάφτες τρίβουν ήδη τα χέρια τους: ο Ορμπάν στην Ουγγαρία, η Γαλλίδα Λε Πέν, οι υπερ-εθνικιστές των σκανδιναβικών χωρών, οι «σοσιαλιστές» της Σλοβακίας, οι αντιδραστικοί της Πολωνίας και βεβαίως οι δικοί μας εθνολαϊκιστές που καταλαμβάνουν ένα ευρύτατο φάσμα του πολιτικού χάρτη, αλλά βρίσκουν τους πιο έγκυρους εκφραστές τους στις τάξεις των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ευρω-θάφτες είναι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιατί η Ευρώπη μας ανάγκασε να κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς ιδιωτικοποιήσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη
Το επάγγελμα του Ευρω-θάφτη είναι ιδιαίτερα εκλυστικό στη χώρα μας. Το ασκούν με αφοσίωση όσοι δεν αφήνουν καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη για να μαστιγώσουν την Ευρώπη και να της φορτώσουν όλα τα αμαρτήματα, προσπαθώντας να κρύψουν τα δικά τους λάθη και ψεύδη. Το είδαμε στο κρυφτό που επί χρόνια έπαιζαν οι κυβερνήσεις μας με την Τρόικα. Το βιώσαμε ήδη από τα πρώτα χρόνια που η κρίση χτύπησε την πόρτα μας. Τα μέτρα που η κυβέρνηση πρότεινε το 2010 ήταν -μας έλεγαν μεγαλόσχημα στελέχη της- πέραν του ιδεολογικού χαρακτήρα ενός σοσιαλιστικού κόμματος. Αλλά επέμεναν οι κακοί νεοφιλελεύθεροι Ευρωπαίοι και άρα αναγκαστήκαμε να τα δεχθούμε. Η παράνοια της διπλής γλώσσας και της απόκρυψης της αλήθειας έφθασε βέβαια στο απόγειο το 2015 με την περιβόητη διαπραγμάτευση και τα αντι-ευρωπαϊκή υστερία του δημοψηφίσματος. Το 2015 γίναμε τροχονόμοι για τη διέλευση ενός σχεδόν εκατομμυρίου προσφύγων και μεταναστών, ανίκανοι να ελέγξουμε τα σύνορά μας, αρνούμενοι σε πρώτη φάση την συνδρομή των εταίρων μας για την διαχείριση των ροών αλλά καταγγέλλοντας καθημερινά την «απάνθρωπη» Ευρώπη. Και ας είχε, η απάνθρωπη Ευρώπη, δώσει άσυλο, στέγη και στοιχειώδη προστασία σε πάνω από 1 εκατ. πρόσφυγες που είχαν προωθηθεί με θαυμαστή ταχύτητα, χωρίς καν καταγραφή, από το ελληνικό έδαφος προς βορρά. Δίνουμε μαθήματα «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ενώ δεν μπορούμε καν να διαχειριστούμε 50.000 εγκλωβισμένους πρόσφυγες που συνεχίζουν να διαβιούν σε απαράδεκτες συνθήκες.

Ευρω-θάφτες είναι αυτοί που μας διαβεβαίωναν, πέρσι τέτοια εποχή, ότι με τη δραχμή το έθνος μεγαλούργησε! Αυτοί που εν μέσω υπερήφανης διαπραγμάτευσης ζητούσαν μια άλλη Ευρώπη της «αλληλεγγύης» και εννοούσαν να πληρώνουν οι άλλοι λαοί τα δικά μας κρατικά ελλείμματα. Ευρω-θάφτες είναι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιατί η Ευρώπη μάς ανάγκασε να κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς ιδιωτικοποιήσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη. Ευρω-θάφτες είναι όσοι χαϊδεύουν τα αυτιά διδασκόντων και διδασκομένων καταργώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας και αξιολόγησης στην παιδεία, αποκρύπτουν όμως ότι το τίμημα θα είναι η φτωχοποίηση σε επίπεδα τρίτου κόσμου. Αποκρύπτουν ότι η παραγωγή πλούτου και η διατήρηση ενός υψηλού βιοτικού επιπέδου απαιτεί σκληρό ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Ευρω-θάφτες είναι όσοι ισχυρίζονται ότι μειώσαμε τις συντάξεις για να ικανοποιήσουμε τα άγρια «νέο-φιλελεύθερα ένστικτα του Σόιμπλε» και αποκρύπτουν ότι τις μειώσαμε επειδή, ιδίως μετά την 7μηνη καταστροφική διαπραγμάτευση, το ταμείο ήταν μείον. Ευρω-θάφτες είναι αυτοί που έχουν ακόμα το θράσος να δίνουν μαθήματα κοινωνικής ευαισθησίας και κοινωνικής πολιτικής σε ευρωπαίους πολιτικούς που κατόρθωσαν με συνετή διαχείριση να αποφύγουν την καταστροφή που βιώνει η ελληνική κοινωνία.
Ευρω-θάφτες είναι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα γιατί η Ευρώπη μας ανάγκασε να κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς ιδιωτικοποιήσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη
Ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι η κυβερνώσα πλειοψηφία «έβαλε μυαλό» και ακολούθησε έστω την ύστατη στιγμή κάποια ευρωπαϊκή λύση, φορτωμένη βέβαια με μερικά δεκάδες δισ. πρόσθετο κόστος, ακόμα και σήμερα, δύσκολα κρύβουν τη χαρά τους όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει δυσκολίες. Έτσι εξηγείται και το συγκλονιστικό 72% αρνητικών ψήφων των Ελλήνων για την ΕΕ.
Θα πρέπει γνωρίζουν οι κάθε λογής Ευρω-θάφτες ότι αυτό που διακυβεύεται δεν είναι απλώς μια μορφή συνεργασίας των ευρωπαϊκών κρατών, όπως αυτή αναπτύχθηκε στους κόλπους της ΕΕ.

Τίθενται σε κίνδυνο βασικές αξίες του πολιτισμού μας , τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Tύπου, το κράτος δικαίου, η προστασία των μειονοτήτων και πολλά άλλα. Μπορεί οι αξίες αυτές να προϋπήρχαν της Ευρωπαϊκής Eνωσης, δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι θα επιβιώσουν στο χάος που θα προκύψει σε περίπτωση κατάρρευσής της. Η ανοχή που επέδειξε η ελληνική κοινωνία στο ασύστολο ψέμα, στη συνωμοσιολογία και την παραπληροφόρηση είναι η βασική αιτία των σημερινών μας δεινών. Ας μην τους αφήσουμε τους Ευρω-θάφτες, Έλληνες και ξένους να καταστρέψουν ό,τι πιο σημαντικό έχουμε πετύχει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα τελευταία 60 χρόνια.

Πηγή: http://www.protagon.gr

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

ΣυριζΑνελ, αδειάστε μας τη γωνιά και γρήγορα!

Το σκίτσο είναι  του  Δημήτρη Χαντζόπουλου

Το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της χώρας μπήκε για τα καλά στην ημερήσια διάταξη της δημόσιας συζήτησης και σ΄ αυτό καταλυτικός ήταν ο ρόλος της πρωτοβουλίας  «Παραιτηθείτε».

Το βασικό ερώτημα είναι: πρέπει να παραιτηθούν;  Όσοι συμφωνούν σ΄ αυτό το αίτημα, έχουν το αναφαίρετο συνταγματικό-δημοκρατικό δικαίωμα να παλεύουν για την πραγμάτωση του, όπως οι ίδιοι επιλέγουν. Η ταραχή των κυβερνώντων μπροστά στην πρωτοβουλία  «Παραιτηθείτε»  δείχνει βαθύτατα αντιδημοκρατικό πρόσωπο και τρόμο στις επερχόμενες εξελίξεις, που δείχνουν να τους ξεπερνούν.

Είναι κατανοητό πλέον από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ότι, αυτό το συνονθύλευμα που καμώνεται πως κυβερνά, βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα της χώρας. Και κάθε μέρα που περνά σωρεύει νέα προβλήματα με μια πολιτική που δεν ανοίγει το δρόμο για την έξοδο από τα Μνημόνια. Ίσια-ίσια που μας βάζει βαθύτερα σ΄ αυτά.

Η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης είναι όμως η χαρά των δανειστών. Κρατιέται στην εξουσία κυριολεκτικά μόνο και μόνο χάρις στην εύνοια τους και για όσο χρονικό διάστημα εκτελούν πρόθυμα το ρόλο αυτό.

Παρατηρώντας προσεκτικά τις διαδικασίες της πρώτης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου των ΣυριζΑνελ αλλά και τα 15 προαπαιτούμενα που μας κοινοποιήθηκαν ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης του Σεπτεμβρίου, διαπιστώνεις ότι τούτη εδώ η κυβέρνηση είναι ο τέλειος ορισμός του  Yes Man στις σύγχρονες συνθήκες. 

Οι 7.500 σελίδες των μέτρων για να απελευθερωθεί η πρώτη υποδόση στάλθηκε αρμοδίως στην ελληνική κυβέρνηση, που την παρέδωσε –όπως αποκαλύφθηκε- για επεξεργασία σε γνωστό δικηγορικό γραφείο της Αθήνας. Α, ήρθε μετά και στη … Βουλή για επικύρωση. Ούτε τα προσχήματα δεν τηρούνται εκατέρωθεν, πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Λίγο ακόμη και θα φιγουράρουμε στην ευρωπαϊκή σκηνή σαν:  Κρατίδιο Ελλάς, όπως Ρηνανία – Βεστφαλία

Για τους πολίτες δεν μπορεί να υπάρχει δίλημμα. Η απομάκρυνση των ΣυριζΑνελ από την κυβέρνηση αποτελεί ύψιστη εθνική προτεραιότητα. Αρκετοί, από διαφορετικές αφετηρίες, ρωτάνε: Και μετά τι; Άλλοι προχωρούν ένα βήμα παρακάτω και μας απειλούν, δηλαδή «θέλετε να έρθει ο Μητσοτάκης»;  Προσπαθούν έτσι να εγκλωβίσουν τη συζήτηση σε έναν ψεύτικο διπολισμό, κατάλοιπο του ένδοξου παρελθόντος όπου κυριαρχούσε το  δίλημμα δεξιά - αντιδεξιά. Ή έναν διπολισμό αναπαλαιωμένο στις σημερινές συνθήκες του στυλ, κυβέρνηση με κορμό τον Σύριζα οι μεν και κυβέρνηση με κορμό τη  ΝΔ οι δε…

Το εθνικό συμφέρον απαιτεί το σχηματισμό από την παρούσα Βουλή κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής και ορίζοντα τριετίας. Το διακύβευμα είναι, μια άλλη πορεία Ανάπτυξης της χώρας, έξω από τα Μνημόνια. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν οι κυβερνώντες, τόσο το καλύτερο γιαυτούς. Αλλιώς, θα καταρρεύσουν με οδυνηρό τρόπο, με πάταγο, συμπαρασύροντας όμως στην πτώση και τη χώρα…




Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ο Σύριζα κι ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται...



Ενδιαφέροντα δημοσκοπικά ευρήματα της  Κάπα Research, τροφή για σκέψη
Βήμα της Κυριακής, 12 Ιουνίου 2016

1. Ραγδαία φθορά της κυβέρνησης, πρωτοφανής σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα για τα μεταπολιτευτικά χρονικά.

2. Το 42,8%  των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι είτε θα ψηφίσουν διαφορετικά από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου  2015, είτε ότι θα απέχουν.

3. Το  61,4%  πιστεύει ότι σήμερα θα κέρδιζε η ΝΔ τις εκλογές, ενώ  το  20,6%  ο Σύριζα.

4. Στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, ο Κυρ. Μητσοτάκης διατηρεί προβάδισμα (29,1%) έναντι του Αλ. Τσίπρα (28%).  Η απάντηση «κανένας από τους δύο» συγκεντρώνει με 39,7%.

5. Ο Κυρ. Μητσοτάκης υπερτερεί του Αλ. Τσίπρα στις θετικές γνώμες με 34,4%  έναντι  27,5%.

6. Οι ερωτώμενοι κρίνουν το έργο της κυβέρνησης ΣυριζΑνελ  76,9%  αρνητικά ή μάλλον αρνητικά και μόλις το 21,1%  θετικά ή μάλλον θετικά.

7. Ο ΣΥΡΙΖΑ  με  ποσοστό 17,3% (χωρίς αναγωγή της αδιευκρίνιστης ψήφου), χάνει το μισό της εκλογικής του δύναμης των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015.

 

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Γιατί τόση νευρικότητα στο Μαξίμου;

Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας,
http://www.protagon.gr

Το σοκ από τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε συστημικό κόμμα δεν κρύβεται. Η κυβέρνηση δεν έχει πια ούτε καν τη δυνατότητα να «μαστιγώνει» τον εαυτό της. Οπως κάθε δραματουργία, έτσι και η συντονισμένη απόπειρα αυτοαναίρεσης της μνημονιακής πολιτικής δεν έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης...

Kάθε επικοινωνιακή μέρα του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πια με αιωνιότητα. Στην επίσημη ενημέρωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, στα τηλεοπτικά πάνελ, στις δηλώσεις υπουργών και στην ασυγκράτητη φλυαρία του Νίκου Φίλη, παρατηρεί κανείς γκάφες αμυνόμενου συνομιλητή.

Πρώτο «φάουλ» το δημοψήφισμα της κυρίας Γεροβασίλη για το Σύνταγμα.

Δεύτερο, η βεβαιότητα για την δόση η οποία, μέσα σε λίγες ώρες, διαψεύστηκε από το γερμανικό κοινοβούλιο.

Τρίτη ομαδική σύγχυση, οι βουλευτές και τα στελέχη που «παρήλασαν» σε κανάλια και ραδιόφωνα, με την αμηχανία να προκαλεί ακόμα και γέλιο.

Και τελευταίος «σούπερ-σταρ» ο υπουργός Παιδείας, ο οποίος συνεχίζει να συντηρεί έναν απίστευτο διάλογο με τα μίντια, σε κατάσταση νεύρωσης. Το να χαρακτηρίζει ένας «επαγγελματίας επαναστάτης» μία συγκέντρωση ως απειλή για εκτροπή της συνταγματικότητας, δημιουργεί μια βελούδινη αίσθηση παράνοιας στην κοινή γνώμη…
Οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα επιμένουν για έκτακτο συνέδριο και αναζητούν την κατάλληλη ημερομηνία. Αλλά ούτε αυτό είναι εύκολο
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Επειδή η κυβέρνηση δεν έχει πια την δυνατότητα να «μαστιγώνει» τον εαυτό της! Οπως κάθε δραματουργία, έτσι και η συντονισμένη απόπειρα αυτοαναίρεσης της μνημονιακής πολιτικής, φαίνεται να μην έχει πια πολλά περιθώρια εξέλιξης. Εκλαψαν μία φορά, θρήνησαν δεύτερη, είπαν πως είναι κομμουνιστές τρίτη, τώρα τι άλλο να πουν; Φτάσαμε πια στο σημείο που μόλις κάποιος υπουργός υπαινίσσεται ότι παραμένει «αντισυστημικός» οι δημοσιογράφοι βάζουν τα γέλια!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα χάνει την οποιαδήποτε επαφή με την κυβέρνηση κι αυτό προκαλεί απίστευτη αμηχανία σε όλους. Η πραγματικότητα τους εγκλωβίζει σε ένα πλέγμα συσχετισμών όπου η ρηχή επικοινωνία της αφέλειας και των εφηβικών στίχων  δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ροή των αποφάσεων που καλούνται να πάρουν ως διοίκηση μιας χώρας που συνεχίζει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Σε κάθε περίπτωση, η αμηχανία βρίσκεται στο σοκ της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, σε αμιγώς συστημικό κόμμα. Οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα επιμένουν για έκτακτο συνέδριο και αναζητούν την κατάλληλη ημερομηνία. Αλλά ούτε αυτό είναι εύκολο. Πώς θα ελεγχθεί η εκπροσώπηση, πώς θα απομονωθούν αντιδράσεις μαζική φυγής και ποια θα είναι τα νέα πρόσωπα της «Σοσιαλδημοκρατίας» που θα αντικαταστήσει την «πρώτη φορά ξεφωνημένη Αριστερά»;

Επομένως, το Μαξίμου υφίσταται την απώλεια ψυχραιμίας που δοκιμάζει τη  συνείδηση κάθε διπολικού ατόμου, πριν την αναγκαστική επιλογή της ταυτότητας. Τα ψέματα τελείωσαν και πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα, τουλάχιστον, μέχρι το 2018, όταν θα έχουν κριθεί και οι γερμανικές εκλογές (2017). Κάπου εκεί βρίσκεται η καταληκτική ημερομηνία της κρίσης εν όψει της απομείωσης του ελληνικού χρέους.

Θα αντέξουν μέχρι τότε για να πετύχουν τον στόχο τους; Αντέχει τόσο πολύ χρόνο  κάποιος που είπε τόσα πολλά ψέματα; Αντέχει την μετάλλαξη μέσα σε τόσες προκλήσεις κάποιος που μέχρι χθες, ήξερε μόνο να τσιρίζει και να ταυτίζεται  με την αγανάκτηση της κοινωνίας;

Δύσκολο να περάσει τόσος χρόνος χωρίς απώλειες. Ενας αρκεί να «τρελαθεί» και να φύγει για να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για όλους. Δύσκολη φάση για τους συντρόφους η εξουσία. Και να πεις ότι δεν το είχαν φανταστεί…

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Τα χάλια μας, πέρα από Φίλη και Γεροβασίλη...

Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος,
http://www.iefimerida.gr

Καταδικασμένοι, βιώνουμε και αναπαράγουμε την μιζέρια και την απόγνωση της καθημερινότητας που μας έχει επιβληθεί.

Χαμένοι μέσα σε αισχρά και προκλητικά ψέμματα που εκτοξεύουν εναντίον μας, αποσβολωμένοι από τις απίστευτες (αλλά πάντα επικίνδυνες...) ανοησίες που εκστομίζουν πότε ο ανεκδιήγητος κ. Φίλης (υπουργός Παιδείας, τρομάρα μας!), πότε η... γιατρός-συνταγματολόγος κ. Γεροβασίλη, κάθε τόσο με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής ο κ. Σπίρτζης ή ο στρατάρχης Καμμένος που δεν μπορεί να χωνέψει πως κοτζάμ παλληκάρι αυτός έπεσε “στα τέσσερα”, πολύ φοβάμαι ότι χάσαμε τα αντανακλαστικά μας.

Δεν αντιδρούμε που “ανεπαισθήτως υψώνουν γύρω μας τείχη τα οποία υποβαθμίζουν, εξαθλιώνουν τα απολύτως απαραίτητα για να μπορεί ένας άνθρωπος να κινείται με ελευθερία, ασφάλεια και στοιχειώδη κανονικότητα στο περιβάλλον ενός άστεως που έχει χτίσει την ζωή του. Γιατί, δεν είναι μόνο η οικονομική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής που αναγκάζει τον άνθρωπο να σκύψει τους ώμους. Είναι -πολύ περισσότερο, ίσως- η αίσθηση ( η αίσθηση, όχι κάποια... αυταπάτη) πως αφαιρέθηκε βίαια από το σκηνικό της καθημερινότητάς του η ευλογία της ρουτίνας, η βεβαιότητα πως τα ελάχιστα “αυτονόητα” παραμένουν όπως ήταν, οι εικόνες που θα βλέπει περπατώντας στο σύνηθες περιβάλλον του, δεν θα τον κάνουν ξένο στην ίδια του την πόλη...

Να σφίξουμε το ζωνάρι, ν' αναλάβουμε το κόστος της χρόνιας ανεμελιάς και επίπλαστης ευμάρειας, να ζήσουμε πολύ πιο μαζεμένα- ναι! Να δεχθούμε με δυσφορία τις ατέλειωτες λίστες αναμονής για να εισαχθούμε στα δημόσια νοσοκομεία, να υπομείνουμε ότι (όπως επί... δεξιάς, έτσι και επί προοδευτικής αριστερά) θα πρέπει και σήμερα να πληρώσουμε “αποκλειστική” να φροντίζει τα βράδια τον άρρωστο μας. Αλλά να πρέπει να αγοράσουμε εμείς οι ίδιοι γάζες, πάνες, φάρμακα, νοσηλευτικά και χειρουργικά υλικά, γιατί “δυστυχώς, το νοσοκομείο, έχει ξεμείνει και δεν υπάρχουν πιστώσεις...”;

Τα σαββατοκύριακα, με το που πέφτει η νύχτα, να μην ξέρουμε αν λειτουργούν και ποιες διαδρομές εξυπηρετούν τρόλεϊ και λεωφορεία, επειδή η πολιτεία ανίκανη να εξασφαλίσει την στοιχειώδη τάξη, έχει αφήσει τις δημόσιες συγκοινωνίες στα... γούστα και τις ασκήσεις “επαναστατικής” γυμναστικής μιας δράκας τσογλανιών που καίνε οχήματα και απειλούν επιβάτες στις “άβατες” περιοχές τις οποίες ελέγχουν; Αντί η οργανωμένη πολιτεία να είναι παρούσα και αποτελεσματική, να δώσει “μάχη” για να διασφαλίσει την κανονικότητα της πόλης, κρύβεται (και μαζί της και όλοι εμείς, οι κατατρεγμένοι...) και δειλιάζει...

Στο πιο... κέντρο του κέντρου της Αθήνας (την “διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”...), μπροστά στην Ακαδημία και την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και το Μορφωτικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων, μέρα μεσημέρι βλέπεις ναρκομανείς να “χτυπούν” ενέσεις στα πεζοδρόμια και τα κηπάκια, ενώ γύρω τους ανθεί το “νταραβέρι” ναρκωτικών μπροστά στα μάτια του κόσμου-και της αστυνομίας! Οι έμποροι θανάτου, είναι... σαν στο σπίτι τους. Άλλωστε ας είναι καλά και το “άσυλο”, που τους επιτρέπει να μετατρέπουν αίθουσες και υπόγεια των γύρω πανεπιστημιακών σχολών σε εξυπηρετικές, βολικές αποθήκες...

Τα κλασσικά ιστορικά αγάλματα στην περιοχή, ταυτότητα της πόλης για πάνω από 200 χρόνια, βεβηλώνονται, μπογιατίζονται, αποκεφαλίζονται από... “αντιδραστικούς επαναστάτες”, γνωστούς στις “δυνάμεις Τάξεως” (!), οι οποίες όμως... σέβονται την ατομικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Τελικά, γιατί να φορτιζόμαστε περισσότερο με τις ανοησίες και τις ιδεοληπτικές υστερίες του κ. Φίλη ο οποίος... αποφάσισε ότι η συγκέντρωση των “Παραιτηθείτε!” οργανώνεται από.... ακροδεξιούς και είναι “στο όριο της συνταγματικής νομιμότητας” (ο ίδιος, ο Κατρούγκαλος, ο Τσακαλώτος, όμως, συνυπήρχαν με την “Χρυσή Αυγή” στις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων”, που ζητούσαν “να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή!”, και απολάμβαναν τις μολότοφ και τους βανδαλισμούς των “δικών τους παιδιών”) και όχι με την (απολύτως δικαιολογημένη) απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων να μεταφέρει αγάλματα και χάλκινες προτομές τις αποθήκες για να τα προστατέψει, αφού η οργανωμένη(!) πολιτεία έχει υψώσει λευκή σημαία;

Τέτοια προληπτικά μέτρα διαφύλαξης των πολιτισμικών θησαυρών, επιχειρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο Ιράκ και την Συρία, για να γλυτώσουν από τον ζωώδη φανατισμό των τζιχαντιστών και του ISIS. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, εκεί υπάρχει η φρίκη και ο όλεθρος του πολέμου. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Στην Ελλάδα της “πρώτη φορά Αριστερά”, στο χάραμα της... επελαύνουσας ανάπτυξης, τι υπάρχει;

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Παραιτηθείτε, Όλοι στο Σύνταγμα στις 15 Ιουνίου 2016



Έντρομος ο θίασος που υποδύεται την κυβέρνηση από την ειρηνική κινητοποίηση των πολιτών, επιδίδεται σε πρωτοφανείς παρερμηνείες του συντάγματος. Δικαιολογημένος πανικός από την τόσο γρήγορη κατάρρευση.

Εμείς, αποδείξαμε έμπρακτα όλα τα χρόνια της κρίσης το σεβασμό μας στους δημοκρατικούς κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης και δεν πρόκειται ούτε τώρα να αποστούμε από αυτή τη θέση αρχής. Δεν πρόκειται, επίσης, να κάνουμε πίσω από την απαίτηση να ζήσουμε σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα και όχι σε καρικατούρες τύπου Τουρκίας ή Βόρειας Κορέας!

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Και τώρα κύριε Τσίπρα, ΧΥΤΑ στην Κερατέα…



Δυο χρόνια ανένδοτος για τη ματαίωση του  «ξεπουλήματος»  στο Ελληνικό κατέληξε σε υπογραφή μνημονίου συνεργασίας για επένδυση μαμούθ με την ανάδοχο εταιρία Lamda Development.
Τόσα χρόνια ανυποχώρητης πάλης για το «σκίσιμο» του Μνημονίου, κατέληξαν πέρυσι (μετά 17ωρη διαπραγμάτευση…) στην υπογραφή του  3ου  και σκληρότερου.
Τέτοια πρωτοφανής πλειοψηφία για το ΟΧΙ στη δημοψήφισμα, μετατράπηκε με τιμές σε μια μόλις νύχτα σε ένα μεγάλο  ΝΑΙ.

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!
Οι πολίτες δικαίως πανηγυρίζουν έξαλλα στους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας για την Ελπίδα που ήρθε, για την Ανάπτυξη που έρχεται. Τα προαπαιτούμενα ικανοποιήθηκαν πλήρως: ανελέητη φοροκαταιγίδα, περικοπές παντού, δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας κλπ, κλπ.
Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα για την υλοποίηση μιας ακόμη βασικής προεκλογικής δέσμευσης των ΣυριζΑνελ στους κατοίκους της Βόρειας Αττικής, τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην Κερατέα από τον Όμιλο συμφερόντων Μπόμπολα. Ώστε, ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος…