Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Απόστολος Δοξιάδης, Η αυταπάτη είναι ο μόνιμος τρόπος σκέψης του Τσίπρα

Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ
ή ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ


Σε μια δήλωση της Tασίας Χριστοδουλοπούλου πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου είχα διαβάσει τη φράση «ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά, φιλοσοφικά, πολιτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα μέσα σε μία ημέρα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.» Mου ξύπνησε μια γλυκόπικρη μνήμη της νεότητάς μου (η φράση, όχι η Τασία Χριστοδουλοπούλου) όταν στα χρόνια της δικτατορίας είχα περάσει κι εγώ από την Αριστερά, κάνοντάς με ταυτόχρονα να αναρωτηθώ: πόσοι άνθρωποι χωρίς την εμπειρία μιας τέτοιας ένταξης καταλαβαίνουν σήμερα τη σημασία της λέξης «διαλεκτικά» στη συγκεκριμένη δήλωση; Κι ακόμη περισσότερο: πόσοι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν αυτή τη σημασία μπορούν να εμβαθύνουν στο τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο συλλογικό νου του Σύριζα;

Στην τελευταία ερώτηση θα απαντούσα: λίγοι, πολλοί λίγοι. Γιατί η κατανόηση της λέξης «διαλεκτικά», σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι κλειδί στην εννόηση ενός ολόκληρου διανοητικού κόσμου, ενός συνολικού σύστηματος γνωσιακών μηχανισμών που κυριαρχεί στο νου των κυβερνώντων μας, του καθενός ξεχωριστά αλλά και αυτού που είναι της μόδας να ονομάζεται “συλλογικότητα”.

Όποιος δεν ξέρει το νόημα της λέξης “διαλεκτικά” σε αυτό το πλαίσιο, το βάρος και τις σημασίες που κουβαλάει, δεν έχει τα διανοητικά εργαλεία για να καταλάβει σε βάθος το πως ακριβώς σκέφτονται στο Σύριζα—είναι σα να κοιτά μικρο-οργανισμούς με μεγεθυντικό φακό αντί για μικροσκόπιο, ή τα αστέρια με κυάλια αντί για τηλεσκόπιο.

Για το λόγο αυτό, οι περισσότερες αναλύσεις που προσπαθούν να μπουν στις ενδόμυχες σκέψεις των κυβερνώντων, και από εκεί να διαβάσουν τα κίνητρά τους, μας μιλούν για δυο εναλλακτικές: ή α) ότι είναι οι απόλυτα κυνικοί αρριβίστες, ικανοί να υπογράψουν τα πάντα και να κάνουν όλους τους συμβιβασμούς για να μείνουν στην εξουσία, πλήρως ασυνείδητοι και αναίσθητοι, ή β) είναι υποκριτές που έχουν ένα σκοτεινό και καταχθόνιο σχέδιο, σοφά μελετημένο, βάσει του οποίου προχωρούν βήμα-βήμα προς τη μετατροπή της κοινωνίας μας σε κομμουνιστική. Ξεφεύγει όμως ένα τρίτο ενδεχόμενο, που έχει το πλεονέκτημα ότι είναι κοντύτερα στον τρόπο που έχουν μάθει να σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι εξ απαλών πολιτικών ονύχων, εκπαιδευμένοι καθώς είναι και στη θεωρία (λιγότερο όμως, γιατί θέλει διάβασμα) αλλά και περισσότερο στην πράξη (συμπεριλαμβανομένης και της καφενειακής) αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν μαρξιστική-λενινιστική σκέψη. Για να καταλάβουμε το τρίτο αυτό ενδεχόμενο, που έχει μέσα του κομμάτια και από τα δύο πρώτα, χρειάζεται η ειδικότερη γνώση, γνώση στην οποία κυριαρχεί η ειδική σημασία της λέξης “διαλεκτικά”. Αυτή είναι ακριβώς η σημασία με την όποια τη χρησιμοποιεί στο παραπάνω απόφθεγμα η τέως υπουργός που έγινε διάσημη στο πανελλήνιο όταν μας είπε ότι οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι μετανάστες «λιάζονται». Και αυτή η σοφία της άλλωστε, όπως θα δούμε, ίσως να ήταν μια κατά κάποιο τρόπο διαλεκτική ερμηνεία του φαινομένου.

Τονίζω πριν συνεχίσω ότι η σημασία της λέξης «διαλεκτική» σε όσα ακολουθούν είναι ειδική. Όσοι έχετε απαντήσει τη λέξη στον Αριστοτέλη ή τους στωϊκούς, στην ιστορία της φιλοσοφίας, στο Χέγκελ ή στον Κώστα Αξελό, ξεχάστε όσα μάθατε. Σε αυτά που ξέρετε η διαλεκτική μπορεί να είναι συνώνυμο της λογικής, μπορεί να είναι μέθοδος για την αναζήτηση της αλήθειας μέσω της συζήτησης, μπορεί να είναι ένα σχήμα δυναμικής εξέλιξης των φαινομένων ή της σκέψης, που προχωράει από τη θέση, στην αντίθεση, στη σύνθεση. Αυτά στην κομμουνιστική έννοια της διαλεκτικής δεν ισχύουν, όπως δεν ισχύουν και σε περιπτώσεις που υιοθετείται ο όρος σε εκδοχές της μετακομμουνιστικής αριστεράς. Η χρήση αυτή της λέξης ξεκινά από τα γραπτά του Μαρξ, και τη διαλεκτική ως μέρος του συστήματος που ονομάζει «διαλεκτικό υλισμό». Εδώ βρίσκουμε τα πρώτα παραδείγματα της εφαρμογής της παράξενης εκδοχής της που διατηρούν, όμως, σε σύγκριση με όσα ακολούθησαν, ακόμη κάποια επαφή με την κλασσική αντίληψη της λογικής. Αυτή σβήνει εντελώς όταν η διαλεκτική αυτού του τύπου τελειοποιείται (που λέει ο λόγος) μέσα από τη χρήση της από τον Λένιν, τους μπολσεβίκους του και, κατά δική τους διδασκαλία, τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης στις πρώτες δεκαετίες της ζωής τους. Ήδη, στη δεκαετία του 1920, η διαλεκτική για την οποία μιλάμε έχει πάρει την τελειωτική μορφή της.

Δύο άκρως ενήμεροι και άκρως ευφυείς μάρτυρες των χειροτέρων εφιαλτών του εικοστού αιώνα (κομμουνιστικού και φασιστικού) έχουν αναλύσει στα βιβλία τους την κομμουνιστική διαλεκτική, όπως την έμαθαν στο δικό τους πέρασμα από την Αριστερά.

Ο πρώτος είναι ο Άρθουρ Καίσλερ, που περιγράφει πως, ως νεαρός κομμουνιστής στη Γερμανία της αρχής της δεκαετίας του 1930, εκπλήσσεται όταν βλέπει την κομματική εφημερίδα να διαστρέφει πλήρως τα γεγονότα της επικαιρότητας. Συγκεκριμένα, τον εντυπωσιάζει ένα κύριο άρθρο όπου δηλώνεται ότι οι κυβερνώντες τότε σοσιαλιστές υποστηρίζουν τους Ναζί—αυτό ενώ είναι πασίγνωστο ότι η κυβέρνησή έχει μόλις διεξαγάγει μια εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση, διαλύοντας τους μηχανισμούς τους. Ακούγοντάς τον να εξανίσταται, μας λέει ο Καίσλερ, «ο Έντγκαρ (ο καθοδηγητής του) χαμογέλασε. “Βλέπεις ακόμη τα πράγματα με μηχανιστική ματιά”, μου είπε και στη συνέχεια μου εξήγησε τη διαλεκτική προσέγγιση. Η πράξη της αστυνομίας, είπε, ήταν μια απλή προκάλυψη, για να κρύψει τις πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης. Αν και είναι πιθανό μερικοί σοσιαλιστές ηγέτες να είναι υποκειμενικά εναντίον των Ναζί, εξήγησε, το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι αντικειμενικά εργαλείο του Ναζισμού. Στ᾽ αλήθεια, μάλιστα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ο κύριος εχθρός, γιατί έχει διασπάσει την εργατική τάξη, αποσπώντας ένα μέρος της. … Πρόταξα την αντίρρηση (λέει ο Καίσλερ) ότι τη διάσπαση την είχαν κάνει οι ίδιοι οι κομμουνιστές, όταν αποχώρησαν το 1919 από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. “Πάλι σκέφτεσαι μηχανιστικά”, μου είπε πάλι ο Έντγκαρ. “Tυπικά αν το δεις είμασταν η μειοψηφία. Αλλά εμείς ενσαρκώναμε την επαναστατική αποστολή του προλεταριάτου. Κι έτσι, αρνούμενοι να ενταχθούν στη δική μας γραμμή, οι σοσιαλιστές ηγέτες διέσπασαν την εργατική τάξη και έγιναν λακέδες της αντίδρασης».

Το δεύτερο παράδειγμα είναι από τον μεγάλο ποιητή και δοκιμιογράφο, τον νομπελίστα Τσέσλαφ Μίλος. Έχοντας ζήσει ο ίδιος τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο κομμουνισμός στην πατρίδα του, την Πολωνία, ο Μίλος βλέπει τη διαλεκτική στην πράξη ως το εργαλείο εκείνο που αφαιρεί από τους υπηκόους του νέου καθεστώτος κάθε δυνατότητα διανοητικής άμυνας. Τι κι αν κάποιοι διανοούμενοι σαν κι αυτόν αντιτάσσουν σε συζητήσεις γεγονότα, στοιχεία, αριθμούς—είναι τόσο ανίκανοι να αντικρούσουν έναν έμπειρο κομματικό διαλεκτικό όσο ένας στρατιώτης του πεζικού ένα τανκ. Γράφει ο Μίλος: «Η μία και μοναδική μέθοδος είναι σωστή. Τα πάντα την αποδεικνύουν σωστή. Διαλεκτική: κάνω την πρόβλεψη ότι το σπίτι θα καεί, μετά περιχύνω το φούρνο βενζίνη. Το σπίτι καίγεται. Η πρόβλεψή μου επιβεβαιώνεται. Διαλεκτική: προβλέπω ότι ένα έργο τέχνης ασυμβίβαστο με τις αρχές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού είναι άχρηστο. Κατόπιν βάζω τον καλλιτέχνη σε ένα περιβάλλον όπου το έργο του είναι όντως άχρηστο. Η πρόβλεψή μου επιβεβαιώνεται».

Σύμφωνα με τον Καίσλερ και τον Μίλος η διαλεκτική, σε αυτό το πλαίσιο, είναι το άκρο αντίθετο από αυτό που την ήθελε ο Αριστοτέλης, δηλαδή μεθοδολογία της λογικής σκέψης. Στην κομμουνιστική εκδοχή αυτό που ονομάζεται διαλεκτική είναι ουσιαστικά μια μεθοδολογία παραχάραξης της αλήθειας, που όμως υποδύεται—εδώ έχουμε μέρος του παλαιοκομμουνιστικού σύνδρομου της επανάστασης-ως-επιστήμης—και θέλει να διεκδικεί τον τίτλο της λογικής σκέψης, και μάλιστα της επιστημονικής. Αυτό η κομμουνιστική διαλεκτική το κάνει καταργώντας πλήρως, ή και συχνά αντιστρέφοντας, τη σχέση αιτίου-αιτιατού, παραδοχής-συμπεράσματος, αλλά και συχνότατα, όπως στο παράδειγμα του Καίσλερ, καταδικάζοντας το οποιοδήποτε πραγματικό γεγονός δεν αρέσει στον διαλεκτικό ως “υποκειμενική” αντίληψη, ενώ η “αντικειμενική”—χωρίς πρόσθετη στήριξη—είναι αυτή που ορίζει ο ίδιος. Έτσι είναι διότι έτσι νομίζουμε, δηλαδή.

Αυτή η έννοια της διαλεκτικής εξηγεί τέλεια την κάθε αλλαγή στρατηγικής ενός κομμουνιστικού κόμματος, κάθε αλλαγή πορείας (όπως τη νομίζουν όσοι «δε βλέπουν τα πράγματα διαλεκτικά»), κάθε λάθος (παρομοίως) ή ασυνέπεια (επίσης.) Έτσι, ας πούμε, στη δεκαετία του 1920 και στις αρχές του 1930, που οι σοσιαλιστές καταδικάζονται βάσει της διαλεκτικής ως «σοσιαλφασίστες» όπως μας το λέει και ο Καίσλερ πιο πάνω, δηλαδή ως «αντικειμενικά» φασίστες που διασπούν την εργατική τάξη αφαιρώντας ψήφους και μέλη από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όμως το 1934, όταν η Κομμουνιστική Διεθνής αλλάζει τακτική, και υιοθετεί τη θεωρία του «λαϊκού μετώπου», οι σοσιαλιστές γίνονται αίφνης σύμμαχοι, και κύριος εχθρός είναι ο ναζισμός. Τα παλιά επιχειρήματα εναντίον τους ξεχνιώνται, κι όποιος τα επικαλείται σκέφτεται «μηχανιστικά».

Έλα όμως που το 1939 ο Στάλιν τα κάνει πλακάκια με τον Χίτλερ, μέσω του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Αν το δει αυτό κανείς με «μηχανιστική σκέψη» ή μείνει στο «υποκειμενικό», το Σύμφωνο μοιάζει να παραβιάζει όσα έλεγαν οι κομμουνιστές τα προηγούμενα έξι χρόνια. Κι όμως, με εφαρμογή της διαλεκτικής η συνθηκολόγηση με τον Χίτλερ αναδεικνύεται (ο όρος «αποδεικνύεται» εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο ως παρωδία) σε άκρως συνεπής με τα προηγούμενα και «αντικειμενικά» σωστή. (Παρεμπιπτόντως, οι έλληνες κομμουνιστές απέφυγαν τη γελοιοποίηση να πρέπει να δοξάσουν το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, καθώς ήταν στις φυλακές του Μεταξά. Κι αυτό ήταν πραγματικά ένα κάποιο κέρδος για τη φήμη τους, κυρίως στην Κατοχή: η ανάγνωση των κομματικών εφημερίδων των—τότε ελεύθερων ακόμη—γάλλων κομμουνιστών, είναι πραγματικά ανατριχιαστική.) Φυσικά, όταν ενάμιση χρόνο μετά ο Χίτλερ επιτίθεται στη Σοβιετική Ένωση, όλα αυτά αλλάζουν πάλι, και έρχονται τούμπα. Αλλά όποιος το επισημάνει, και πάλι, «σκέφτεται μηχανιστικά».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχα κι εγώ προσωπική εμπειρία αυτής της έννοιας της διαλεκτικής. Συμμετέχοντας σε κομματικές συζητήσεις, στα λεγόμενα «ακτίφ», ή μιλώντας με τον καθοδηγητή μου (τον άμεσο προϊστάμενο, κομμουνιστί) προσπαθούσα στην αρχή να υποστηρίξω απόψεις που μου φαίνονταν λογικές, ή επέμενα να προςπαθώ να καταλάβω τα φαινόμενα και σε συνάρτηση με κάποια διαβάσματά μου, με όσο μυαλό μου είχε δώσει ο Θεός. Εις μάτην. Κάθε φορά που εξέφραζα διαφωνία με την (πάντοτε προαποφασισμένη) κομματική γραμμή, μου εξηγούνταν ότι «η λογική μου είναι μηχανιστική», ότι αυτά που λέω μπορεί να ισχύουν «υποκειμενικά», αλλά ότι η χρήση της διαλεκτικής δείχνει ότι «αντικειμενικά» έχω λάθος. Μπρος σε ένα τέτοιο οδοστρωτήρα, και στην αδυναμία να κερδίσεις μάχη με τη διαλεκτική ανώτερου κομματικού στελέχους, έχεις δύο εναλλακτικές: ή την αποδέχεσαι ή φεύγεις. Έφυγα κι εγώ κάποια στιγμή (τρία χρόνια έμεινα περίπου) αλλά έως ότου να φύγω συμβιβάστηκα με αυτό τον τρόπο σκέψης. Ο τρόπος που το κάνεις είναι μαθαίνοντας να χρησιμοποιείς και εσύ αυτή την ωραία, βολικότατη διαλεκτική. Αν καταφέρεις και παραμερίσεις τη λογική σου, η μέθοδος έχει άλλωστε μεγάλες χαρές: μπορεί να αποδείξεις τα πάντα, ακόμη και ότι η μέρα είναι νύχτα, ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη, ή ότι οι πολίτες της Βόρειας Κορέας είναι πιο ευτυχείς από της Βόρειας Καρολίνας. Για ένα φοιτητή των μαθηματικών, που είχε μάθει να χύνει πολύ ιδρώτα για μια απόδειξη, ήταν ευχάριστη ανάπαυλα.

Και επανέρχομαι στη δήλωση της Tασίας Χριστοδουλοπούλου, από όπου ξεκίνησα: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά, φιλοσοφικά, πολιτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα μέσα σε μία ημέρα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο.» Τι πάει να πει αυτό, και συγκεκριμένα το «διαλεκτικά»; «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί διαλεκτικά να γίνει μνημονιακό κόμμα επειδή υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο». Δηλαδή;

Σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης της κυρίας Χριστοδουλοπούλου δηλαδή–που σίγουρα δεν είναι μόνο δικός της μέσα στο κόμμα–ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπέγραψε ένα μνημόνιο αλλά αυτό δεν τον κάνει μνημονιακό. Γιατί; Γιατί έτσι της λέει η χρήση της διαλεκτικής. Διαλεκτική: Το να υπογράφει ο ΣΥΡΙΖΑ μνημόνια μπορεί υποκειμενικά να φαίνεται σε εμάς μνημονιακό, αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Είναι μάλιστα αντι-μνημονιακό, αφού, ας πούμε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέγραφε τα μνημόνια θα έπεφτε η κυβέρνηση, και τότε θα ερχόταν μια άλλη κυβέρνηση στην εξουσία, αντικειμενικά μνημονιακή. Ενώ, υπογράφοντάς τα ο αντικειμενικά αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ μας σώζει από τους μνημονιακούς. Αυτοί, οι μνημονιακοί, λένε ότι τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μνημονιακός. Αλλά αυτή τους η αντίληψη είναι υποκειμενική, όπως μας δείχνει η διαλεκτική.

Μπλεχτήκατε; Εξασκηθείτε λίγο με τρία παραδείγματα διαλεκτικής σκέψης:

1) Ο Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά είχε κατηγορήσει τη φαυλότητα των αναξιοκρατικών διορισμών ημετέρων και το νεποτισμό. Μόλις όμως ήρθε στην εξουσία το κόμμα του διόρισε ημέτερους και συγγενείς. Αυτό μπορεί να σας φαίνεται υποκειμενικά φαύλο και νεποτικό, αλλά αντικειμενικά δεν είναι. Διαλεκτική: οι τωρινοί διοριζόμενοι, ημέτεροι και συγγενείς, διορίζονται για να παραμείνει στην εξουσία μια κυβέρνηση που μάχεται τις φαύλες και νεποτικές κυβερνήσεις, άρα το μέτρο είναι διαλεκτικά αντιφαύλο και αντινεποτικό.

2) Κάποιοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ δε δήλωσαν τις μεγάλες ακίνητες περιουσίες τους. Αν το δείτε μηχανιστικά, αυτό είναι παράνομο και ανήθικο. Αλλά δείτε το διαλεκτικά. Διαλεκτική: οι υπουργοί που δε δήλωσαν τις περιουσίες τους αντικατέστησαν τους προηγούμενους, που ήταν μνημονιακοί. Άρα η πράξη τους να μη δηλώσουν είναι αντιμημονιακή, και άρα αντικειμενικά νόμιμη και ηθική.

3) Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε προεκλογικά τη δεξιά για υπερεθνικισμό, και είχε πάγιες αντιδεξιές θέσεις όπως το διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Όταν έγινε κυβέρνηση συνεργάστηκε με ένα ακροδεξιό υπερεθνικιστικό κόμμα, που είναι εναντίον του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους….

Έτσι νομίζετε; Κάνετε λάθος. Σκέφτεστε μηχανιστικά. Διαλεκτική: Υποκειμενικά οι ΑΝΕΛ είναι ακροδεξιοί και υπεθνικιστές. Αντικειμενικά όμως είναι προοδευτικοί διεθνιστές. Αυτό το βλέπετε από τη συνεργασία τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι προοδευτικό και διεθνιστικό κόμμα. Άρα ίδιοι είναι και όσοι συνεργάζονται μαζί τους. Αντικεμενικά, πάντα.

Συμπερασματικά, να πω μόνο ότι ο Αλέξης Τσίπρας είπε μια μεγάλη αλήθεια όταν παραδέχτηκε ότι έχει αυταπάτες. Αυτό που δεν είπε όμως, και προσωπικά δε νομίζω ότι είναι σε θέση να καταλάβει, είναι ότι η αυταπάτη είναι ο μόνιμος τρόπος σκέψης τους, του ίδιου και των συντρόφων του. Είναι ο τρόπος που τους δίδαξε η κομμουνιστική τους παιδεία. Ο διαλεκτικός τρόπος σκέψης.

Αλλά, θα μου πείτε, εγώ είμαι αντικειμενικά ένας αντιδραστικός διανοούμενος. Και, βέβαια, για να επικαλούμαι τον Αριστοτέλη αντί τον Μαρξ, σκέφτομαι εν προκειμένω μηχανιστικά.

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Αναζητώντας εναν εχθρό...

Γράφει ο  Γιάννης Παντελάκης, www.liberal.gr
Ο πίνακας είναι του  Γιάννη  Γαϊτη

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ανάγκη από έναν εχθρό. Αποτελεί ζήτημα πολιτικής επιβίωσης η αναζήτηση ενός πολιτικού αφηγήματος στο οποίο ο ίδιος θα παίζει τον ρόλο του υπερασπιστή των οικονομικά αδύνατων σε αντίθεση με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που είναι ταυτισμένες με τους ισχυρούς, τους διαπλεκόμενους κ.ο.κ. Ουσιαστικά, επιχειρεί να αναβιώσει την στρατηγική που τον οδήγησε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015. Παρ, ότι συμφώνησε σ' ένα σκληρό τρίτο μνημόνιο και ψήφισε μερικούς ακόμα πιο επώδυνους, ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύνατους, νόμους προσπαθεί να πετύχει το αδύνατο. Να πείσει πως για όλα όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας και έχουν την δική του σφραγίδα, ανήκουν στις πολιτικές κάποιων άλλων.

Στην λογική αυτή εντάσσονται οι δηλώσεις Κυρίτση, αλλά κυρίως οι δημόσιες παρεμβάσεις υπουργών άλλα και του ίδιου του Τσίπρα. Καταγγέλλουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους (ιδιαίτερα τη Ν.Δ.) για σκληρά μέτρα και ταύτιση με ποικιλώνυμα συμφέροντα, την ίδια περίοδο που εφαρμόζουν οι ίδιοι εξοντωτικές πολιτικές και παράλληλα αναπτύσσουν ιδιαίτερα αξιοσημείωτες σχέσεις με οικονομικά, μιντιακά και άλλα συμφέροντα. Μοιάζει παράλογο, αλλά θεωρούν ότι αποτελεί την μοναδική πολιτική συνταγή επιβίωσης για μια κυβέρνηση που ακύρωσε σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο όλα όσα είχε υποσχεθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται την διατήρηση ενός διχαστικού κλίματος το οποίο θα δημιουργήσει μια πλασματική εικόνα διαφοροποίησης από τις πολιτικές των άλλων. Προσπαθεί να συσπειρώσει όσους ψηφοφόρους έχουν απομείνει στις τάξεις του με ανύπαρκτα διλήμματα. Ακόμα και αυτό που χρησιμοποίησε ο Κυρίτσης (για ψηφοφόρους του ΝΑΙ και του ΟΧΙ), είναι ένα ανυπόστατο δίλημμα. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε το Όχι στην λιτότητα, σε απόλυτη λιτότητα. Ανέστρεψε με απόλυτο τρόπο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Η στρατηγική αυτή ουσιαστικά είναι αποτυχημένη γιατί πολύ απλά δεν έχει λογική βάση. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να την χρησιμοποιούν. Ψηφίζουν μνημόνιο και δηλώνουν αντιμνημονιακοί. Φέρνουν τις πιο σκληρές στα χρόνια της μεταπολίτευσης ασφαλιστικές ρυθμίσεις και ισχυρίζονται ότι δεν αγγίζουν τους συνταξιούχους. Επιβάλλουν τους πιο άδικους, ιδιαίτερα για τους φτωχούς, έμμεσους φόρους και δηλώνουν πως θα εφαρμόσουν κοινωνικές πολιτικές. Μεταφέρουν σ' ένα υπερ-ταμείο σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους (κάτι το οποίο δεν τόλμησε να κάνει καμιά κυβέρνηση) και τις πωλήσεις τις χαρακτηρίζουν αξιοποιήσεις. Συναλλάσσονται με τους ισχυρούς μιντιάρχες και άλλους και φωνάζουν ότι πολεμάνε την διαπλοκή.

Πολύ σύντομα που οι πολίτες θ αρχίσουν ν αντιλαμβάνονται σε όλη τους την έκταση τα μέτρα που ψηφίστηκαν σε δυο Σαββατοκύριακα, ο εικονικός αυτός εχθρός δεν θα επαρκεί για το κυβερνητικό κόμμα. Χρειάζεται κάτι άλλο για να αναφέρουν τα στελέχη του στα τηλεοπτικά πάνελ. Αλλά, δεν βοηθάνε οι συγκυρίες για κάτι τέτοιο. Ήδη, έχει ακυρωθεί το επιχείρημα για ρύθμιση του χρέους που θ αποτελούσε ένα αντάλλαγμα για τα σκληρά μέτρα (οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν μετά το 2018). Ενώ και στον άλλο στοχοποιημένο - χάριν εντυπώσεων-εχθρό, τα ΜΜΕ, τα πράγματα θα πάρουν σύντομα τον δρόμο τους. 

Η τράπουλα θα ξαναμοιραστεί και κάποιοι (αλλά κυρίως οι ίδιοι) ισχυροί θα πάρουν τις τηλεοπτικές άδειες. Τι θα απομένει άραγε για να κοιμίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τους ψηφοφόρους ;

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Κυβέρνηση για τα πανηγύρια…

Γράφει ο  Κώστας Στούπας,
http://www.capital.gr

Σπάνια στην ελληνική ιστορία μπορεί κάποιος να εντοπίσει κυβέρνηση η οποία με ό,τι έχει καταπιαστεί να το έχει καταστρέψει ολοσχερώς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Σπανίως επίσης μπορεί να εντοπίσει: Τόσο παράδοξες αντιλήψεις στην κορυφή της πυραμίδας, τόσα απροκάλυπτα ψέματα και τέτοιο ηθικό ξεπεσμό με πρόφαση κάποιες επικλήσεις επίπλαστης ισότητας. Το πλέον πιθανό είναι η Ελλάδα στα 200 χρόνια της ιστορίας της ποτέ να μην έχει βρεθεί μπροστά σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ναι! Οι προηγούμενες κυβερνήσεις φέρουν τη μερίδα του λέοντος για την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία της χώρας στη μεταπολίτευση. Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί την "παλαβομάρα", την οφθαλμοφανή εξαπάτηση και την ολοκλήρωση του ηθικού ξεπεσμού από την παρούσα κυβέρνηση. 

Τα παραδείγματα της καταστροφικής σήψης, της πολιτικής απάτης και της ηθικής παρακμής είναι αμέτρητα, αλλά για χάριν οικονομίας θα περιοριστούμε σε δυο τρία χαρακτηριστικά  δείγμα της τελευταίας εβδομάδας.

Ιατρική και οικονομία...
Το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα, αλλά και της "παλαβόμαρας" που δέρνει τη χώρα γενικότερα, κρύβεται στον τρόπο αντίληψης και ερμηνείας του κόσμου, του στρατηγικού του συμβούλου, του περίφημου πλέον κ. Καρανίκα.

Ο κ. Καρανίκας με ανάρτηση στο facebook πριν λίγες μέρες πρόβαλε ψευδή είδηση της περίπτωσης καρκινοπαθούς που εγκατέλειψε τη χημειοθεραπεία για να θεραπευτεί πίνοντας  λάδι κάνναβης.

Όταν κάποιος τόσο κοντά στο θεσμό του πρωθυπουργού πιστεύει και  προβάλει τέτοιες ειδήσεις είναι επικίνδυνος. Πόσο μάλλον όταν η υγεία του ανθρώπου που προσπάθησε να θεραπευτεί με το λάδι κάνναβης επιδεινώθηκε στην συνέχεια αλλά αυτό αποσιωπήθηκε από τις αναρτήσεις του συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού...

Μην νομίζετε πως οι παραδοξότητες αφορούν ένα γραφικό σύμβουλο μόνο. Πάνω-κάτω οι αντιλήψεις της κυβέρνησης για την οικονομία κινούνταν και συνεχίζουν να κινούνται στο ίδιο επίπεδο: Εμμονές εναντίον της "χημειοθεραπείας" της λιτότητας και πίστη σε θολές δοξασίες για θεραπεία μέσω "ματζουνιών".  Φυσικά η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται.

Μέσω αυτής της οπτικής γωνίας στην κυβέρνηση πέρυσι πίστεψαν πως θα εκβιάσουν την Ευρώπη και τον κόσμο μέσω της πρόκλησης κραχ στις αγορές λόγω Grexit. Έτσι  τσάκισαν ό,τι είχε μείνει όρθιο με τα capital controls  στην οικονομία και φόρτωσαν τη χώρα με δεκάδες δισ. επιπλέον φορτίο.

Με την ίδια "Καρανίκειο" αντίληψη περί ιατρικής και για την οικονομία, καθυστέρησαν το κλείσιμο της αξιολόγησης που έπρεπε να είχε γίνει τον Οκτώβρη, περιμένοντας ένα δώρο(άδωρο) για το χρέος για να εισπράξουν μια υπόσχεση για μετά το 2018. Τώρα περιμένουν να "βρέξει" δισεκατομμύρια Ευρώ και εκτίναξη της ανάπτυξης...

Το 2014 έλεγαν πως θα παρακαλάνε να μας δανείσουν, αλλά όπως όλοι διαπιστώσαμε  έπεσαν έξω... (Η στήλη το προέβλεπε μήνες νωρίτερα).

Το 2015 πίστευαν πως με την απειλή του Grexit οι άλλοι θα υποχωρήσουν και θα αρχίσει να βρέχει δισ. όπως την εποχή της ευημερίας με δανεικά. Αποδείχτηκε όμως πως ο Σόιμπλε και η παρέα του επεδίωκαν το Grexit.

Μετά πίστευαν πως τα Capital Controls θα αποσυρθούν στο τέλος του 2015. Μετά το Μάρτη του 2016. Ακόμη εδώ είναι...

Πριν δυο μήνες ο πρωθυπουργός προέβλεπε πως μαζί με την Ανάσταση του Χριστού θα έρθει και η ανάσταση της οικονομίας. Η ανάσταση ήρθε, δοξάστηκε και παρήλθε αλλά η κατάσταση στην οικονομία χειροτερεύει...

Είναι προφανές πως στην κυβέρνηση δεν υπάρχει επαφή με την πραγματικότητα καθώς παρεμβάλλονται διαθλαστικοί ιδεολογικοί φακοί όπως ακριβώς συμβαίνει και με την αντίληψη του πρωθυπουργικού συμβούλου για το ρόλο και τις μεθόδους  της ιατρικής.

Και η εξαπάτηση έχει όρια...
Ενώ την περασμένη Κυριακή ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχεδόν  αρραγής ψήφισε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο που μεταξύ άλλων προέβλεπε την αύξηση του ΦΠΑ, δυο μέρες αργότερα ο Υπουργός Άμυνας και αρχηγός των ΑΝΕΛ  έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:  "Η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι μία πράξη εγκληματική, μία απόφαση αντισυνταγματική για την οποία δώσαμε μεγάλη μάχη μέσα και έξω από τη Βουλή.

Δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε αυτό το στοίχημα στην παρούσα φάση, όμως παραμένει για εμάς πρώτη προτεραιότητα. Με την πρώτη ευκαιρία και τα πρώτα οφέλη που θα υπάρξουν θα προχωρήσουμε στην αποκατάσταση αυτής της αδικίας".

Αναχωρώντας από τη Σύρο και ερωτηθείς σχετικά, αφού επανέλαβε τα περί αντισυνταγματικότητας, τόνισε: "Πάλεψα πάρα πολύ προσωπικά. Έφτασα μέχρι και στην παραίτηση από την κυβέρνηση. 

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να καταφέρουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα".
Νομίζω πως κάθε σχόλιο για την ποιότητα του πολιτικού ήθους και του σεβασμού των δημοκρατικών θεσμών  είναι περιττό...

Ο ηθικός ξεπεσμός...
Στο δημόσιο ανακαλύφθηκαν περί τα 2.500 άτομα με πλαστά πτυχία. Κάποιος που πήρε μια θέση στο δημόσιο με πλαστά πιστοποιητικά την αφαίρεσε από κάποιον άλλο που είχε γνήσια πιστοποιητικά. 
Κάποιος που κατέλαβε μια θέση χωρίς να έχει τα απαραίτητα προσόντα μέσω απάτης ζημίωσε το κράτος και το λαός που συντηρεί το κράτος μέσω φορολογίας. Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα του κόσμου καπιταλιστική ή σοσιαλιστική θα απολύονταν και θα τιμωρούνταν.

Στην κυβέρνηση της "αριστεράς" συζητούν τη λύση να δώσουν κάποιες τυπικές εξετάσεις και να αντικαταστήσουν τα πλαστά πιστοποιητικά επάρκειας με γνήσια. Η ισχυρή πελατειακή και συντεχνιακή αντίληψη και οι παρακρατικές της προεκτάσεις είναι εμφανής.

Τα συμπτώματα της παράνοιας στη χώρα δεν είναι μόνο τα παραπάνω, είναι πολλά. Δεν είναι τα πλαστά πτυχία και αλλού υπάρχουν πλαστά πτυχία και κλεμμένες διπλωματικές. Στον πολιτισμένο κόσμο όταν αποκαλύπτονται τιμωρούνται και ακολουθούν και παραιτήσεις πολιτικών. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ευρύτητα της ανοχής στην παρανομία η οποία ονομάζεται παρατυπία. Δεν την μετέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την ανοχή στην παρανομία στην κοινωνία. Η αριστερά όμως όσο ήταν στην αντιπολίτευση της φόρεσε ιδεολογικό μανδύα και τώρα που είναι στην εξουσία την νομιμοποιεί και τυπικά. Οι άλλοι τουλάχιστον την κατήγγειλαν δημόσια, έστω και αν την ανέχονταν ιδιωτικά.

Πέρυσι η κυβέρνηση της αριστεράς "ευλογούσε" την επιθεώρηση του μεγαλύτερου αντικαρκινικού νοσοκομείου της χώρας από μια θαυματουργή εικόνα. Η "Καρανίκιος" προσέγγιση της ιατρικής δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό ενός γραφικού.

Πριν λίγες μέρες ο υπουργός άμυνας έκανε δεκτή με τιμές αρχηγού κράτους άλλη μια θαυματουργή εικόνα και έβαλε στρατηγούς με συστοιχίες από γαλόνια και διπλώματα από σχολές πολέμου να την περιφέρουν ως το νέο ατομικό υπερόπλο της χώρας.  Το φως της ανάστασης γίνεται δεκτό επίσης με τιμές αρχηγού κράτους. Η χώρα κυλάει προς ένα ιδιότυπο μεσαίωνα. Το χειρότερο είναι πως έχει πάρει τροχιά προς την καταστροφή.

Όσο ήταν στην αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας πολύ σωστά στηλίτευε τις προσλήψεις κομματικών φίλων και συγγενών σε θέσει μετακλητών υπαλλήλων. Η κυβέρνησή του όμως κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα.

Η κυβέρνηση με λίγα λόγια είναι για τα πανηγύρια τόσο από πλευράς αντικειμενικής αντίληψης της πραγματικότητας όσο και  από πλευράς στοιχειώδους ικανότητας διαχείρισης.  

Μοναδικό ατού αυτής της κυβέρνησης ήταν και παραμένει εν μέρει  η απέχθεια της πλειοψηφίας  κοινής γνώμης για όσους μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Δυστυχώς αυτό δεν αρκεί για να βγει η χώρα από την κατάσταση χρεοκοπίας.

Το να αντικαταστήσεις έναν οδηγό λεωφορείου που δεν κάνει καλά την δουλειά του, με κάποιον που εκτός απ’ ότι κάνει τα ίδια στη διαχείριση των εισιτηρίων, δεν βλέπει την "τύφλα" ή βλέπει οράματα μέρα μεσημέρι δεν είναι η καλύτερη επιλογή..

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Νέοι πανηγυρισμοί, αποφύγαμε τα βράχια για να πέσουμε στο βάλτο …



Χθες, η κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο πέτυχε στο Eurogroup να κλείσει όπως-όπως η αξιολόγηση. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες: η προσωρινή ανάσα που πήρε η χώρα  δεν αναμένεται να διαρκέσει για πολύ. Θα προσγειωθεί απότομα στην πραγματικότητα της καθημερινότητας.
Σχετικά με τη νέα εκταμίευση των νέων δανεικών: θα γίνει σε δυο υποδόσεις. Για να πάρουμε την πρώτη των 7,5  δις ευρώ, υπάρχουν μια σειρά από προαπαιτούμενα που αφορούν το πολυνομοσχέδιο της περασμένης Κυριακής! Δεν πρόλαβε να στεγνώσει ακόμη το μελάνι…
Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας απαρίθμησε  μερικά από αυτά:
  • Αγορά «κόκκινων» δανείων
  • Ασφαλιστικό
  • Αποκρατικοποιήσεις
Αν όλα αυτά εκπληρωθούν, η εκταμίευση προβλέπεται για το δεύτερο 15μερο του Ιουνίου 2016. Το υπόλοιπο ποσό των  2,8 δις δεν ξεκαθαρίστηκε αν δοθεί το φθινόπωρο εφάπαξ ή σε περισσότερες υποδόσεις και με ποια ακριβώς προαπαιτούμενα και όρους. Είναι φανερή η πλήρης δυσπιστία κι η έλλειψη εμπιστοσύνης των δανειστών προς την ελληνική κυβέρνηση. Και δικαιολογημένα.
Η πρώτη δόση των 7,5 δις ευρώ  θα κατευθυνθεί για την κάλυψη των αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους και την αποπληρωμή μέρους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου.  
 Η επόμενη εκταμίευση το φθινόπωρο θα κατευθυνθεί  μετά από το καλοκαίρι στην αποπληρωμή μέρους ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου.
Επιπλέον, προβλέπεται πρόσθετη εκταμίευση για τις ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους, με την προϋπόθεση ότι, θα εκπληρωθούν προαπαιτούμενα που σχετίζονται με τις ιδιωτικοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένου του νέου Ταμείου Αποκρατικοποίησεων, τις διοικήσεις των τραπεζών, την ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων και τον τομέα της ενέργειας.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που κατέθεσε δημόσια δυσμενείς προβλέψεις για το ελληνικό χρέος, δεν είναι γνωστό αν θα συμμετάσχει τελικά στο ελληνικό πρόγραμμα. Αυτό θα το αποφασίσει στο τέλος του 2016. Πάντως, είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας της κατάστασης ότι, ο Ντάισελμπλουμ υπογράμμισε: «χωρίς το ΔΝΤ δεν προχωράμε» …
Σχετικά με το χρέος, οι δανειστές φρόντισαν εγκαίρως να χαμηλώσει πολύ ο πήχης. Δεν μπορεί κι εδώ κανείς να πανηγυρίσει αφού μας διαμηνύθηκε αρμοδίως ότι, δεν υπάρχουν υπολογισμοί για το άμεσο οικονομικό όφελος από το πρώτο πακέτο ελάφρυνσης μέσω της διαχείρισης. Τα μέτρα για το χρέος  «δεν «κλειδώνουν» τώρα αλλά το 2018 και μόνο εάν κριθεί αναγκαίο» …
Τα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα εφαρμοστεί σε τρία στάδια- βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο, μακροπρόθεσμο και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Που κατέληξε το Eurogroup;
Όσον αφορά το βραχυπρόθεσμο στάδιο, οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν σε μια δέσμη μέτρων που θα εφαρμοστούν «μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και ως τη λήξη του προγράμματος».
Στο μεσοπρόθεσμο επίπεδο, τονίζεται ότι μετά το 2018, και εφόσον εφαρμοστεί επιτυχώς το πρόγραμμα, θα εφαρμοστεί μια ακόμη δέσμη μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους.
Στο μακροπρόθεσμο επίπεδο, και αν αυτό χρειαστεί, τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου επιπέδου θα μπορούσαν να επαναληφθούν.
Όσον αφορά κόφτη: ο  Ντάισελμπλουμ ανέφερε πως το Eurogroup κατέληξε σ’ ένα μηχανισμό έκτακτης ανάγκης για τη λήψη περαιτέρω μέτρων που θα ενεργοποιηθεί εάν και όποτε χρειαστεί. Την ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτού θα αποφασίζει το Eurogroup και εφόσον επιβεβαιώνεται πως η Ελλάδα εκπληρώνει τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Το Eurogroup υπενθύμισε επίσης ότι, ο στόχος να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα  3,5% του ΑΕΠ το 2018 παραμένει ενεργός


Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Αφήνουμε πίσω τη γκρίνια, η εποχή της Ανάπτυξης έρχεται…



Πρώτη φορά από την εποχή της κρίσης, ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται αμάσητη την απαίτηση των δανειστών για την προσημείωση της πτώχευσης της χώρας επί 99 ολόκληρα χρόνια.
Πρώτη φορά, επίσης, από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους δανειστές τόλμησαν να προβάλλουν μια τέτοια απαίτηση σε ελληνική κυβέρνηση.
Όλα, λοιπόν, Πρώτη Φορά Αριστερά!

Ωστόσο, το κύριο δεν είναι ίσως αυτό αλλά το νέο μείγμα υφεσιακών μέτρων που μπαίνουν άμεσα σε εφαρμογή κι αναμένεται να οδηγήσουν σε περαιτέρω επιδείνωση όλους τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας, βαθαίνοντας τα αδιέξοδα της.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, εκείνο της πτώχευσης και της δραχμής. Είναι το σενάριο που μας είχε προτείνει εντελώς φιλικά ο Σόιμπλε το καλοκαίρι του 2015, με δόλωμα για μια 5ετία 25  δις Ευρώ.

Τους επόμενους 18 μήνες θα δοκιμαστεί σκληρά ο προϋπολογισμός του ελληνικού νοικοκυριού με- αύξηση του ΦΠΑ από το 23% στο 24%,  αύξηση του φόρου στην αμόλυβδη και το πετρέλαιο κίνησης, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στη σταθερή τηλεφωνία και στο ιντερνετ, στον καφέ, στην μπύρα και στα τσιγάρα. Σε συνδυασμό με το νέο ΕΝΦΙΑ, την αύξηση  στη φορολογία εισοδήματος για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα και όσους εισπράττουν εισοδήματα από ενοίκια, καθώς και τις επιβαρύνσεις από το νέο Ασφαλιστικό.

Από την 1η Ιουνίου2016, έρχονται ανατιμήσεις στα:
  • μακαρόνια 
  • ρύζι
  • αλεύρι
  • κακάο
  • αλλαντικά
  • μαρμελάδες
  • σοκολάτες
  • παγωτά
  • είδη ζαχαροπλαστικής
  • μπαχαρικά
  • προψημένο ψωμί
  • προμαγειρεμένα φαγητά
  • ψωμί του τοστ
  • αναψυκτικά
  • χυμοί
  • μπύρα
  • ρούχα
  • παπούτσια
  • είδη κατοικίας
  • εργαλεία
  • έπιπλα
  • χαρτικά
  • ηλεκτρικές συσκευές
  • ηλεκτρονικές συσκευές 
  • λογαριασμοί κινητής και σταθερής τηλεφωνίας
  • πακέτα συνδρομών τηλεόρασης κ.λπ.
  • τιμές ακινήτων
  • τιμές αυτοκινήτων
  • σε ταβέρνες και εστιατόρια
  • σε καφετέριες 
  • σε φαγητό στο σπίτι 
  • σε κρέας από το κρεοπωλείο
  • ταξίδια
  • διόδια
  • καύσιμα
  • εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία, αεροπλάνα, πλοία κ.ά.)
  • κόμιστρα των ταξί
  • λογαριασμοί αποχέτευσης

11 νησιά χάνουν την έκπτωση στους συντελεστές ΦΠΑ
από την 1η Ιουνίου 2016. Οι τιμές θα επιβαρυνθούν με ΦΠΑ 13% και 24%, αντί 9% και 16%:
  • Σύρος
  • Θάσος
  • Άνδρος
  • Τήνος
  • Κάρπαθος
  • Μήλος
  • Σκύρος
  • Αλόννησος
  • Αντίπαρος
  • Κέα
  • Σίφνος

Από την 1η Οκτωβρίου 2016:
  • αυξάνεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης κατά 5-6 λεπτά το λίτρο. 

Από την 1η Ιανουαρίου 2017:
  • αυξάνεται ο φόρος στα εταιρικά αυτοκίνητα 
  • επιβάλλεται φόρος στο ηλεκτρονικό τσιγάρο
  • επιβάλλεται φόρος στον καφέ
  • επιβάλλεται φόρος στη συνδρομητική τηλεόραση
  • επιβάλλεται φόρος στη σταθερή τηλεφωνία 
  • επιβάλλεται φόρος στο Ιντερνετ
  • αυξάνονται οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε υγραέριο, αμόλυβδη και πετρέλαιο κίνησης.

Από τον Ιανουάριο του 2018:
  • επιβάλλεται φόρος στη διανυκτέρευση από 0,5 ευρώ έως 4 ευρώ.

Όσοι αγρότες δεν πληρούν τα κριτήρια για να θεωρούνται «κατ’ επάγγελμα αγρότες» από φέτος χάνουν το αφορολόγητο των 8.836 ευρώ. Παράλληλα, θα επιβαρυνθεί το κόστος παραγωγής, αφού αυξάνεται σε 24%  ΦΠΑ   για τα λιπάσματα, ζωοτροφές, σπόρους για καλλιέργειες, άλογα, βοοειδή, αιγοπρόβατα κλπ. 

Πλήγμα θα υποστούν μισθωτοί και συνταξιούχοι, αφού η επόμενη μισθοδοσία τους θα είναι έως και 10 ευρώ μειωμένη λόγω αύξησης της φορολογίας. Όσοι βγάζουν από 650 - 700 ευρώ και πάνω, καθώς οι μισθωτοί χωρίς παιδιά και με εισόδημα κάτω από 9.500 ευρώ χάνουν περί τα 100-120 ευρώ τον χρόνο.

Οι συνδρομητές τηλεόρασης με την επιβολή φόρου 10% στους λογαριασμούς θα έχουν επιβάρυνση 3-5 ευρώ το μήνα.

Ο νέος φόρος στη σταθερή τηλεφωνική σύνδεση θα φτάνει στο 5% του λογαριασμού, δηλαδή τουλάχιστον 2 ευρώ τον μήνα.

Στο πετρέλαιο θέρμανσης αναμένεται νέα αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης για το πετρέλαιο θέρμανσης, από τα 230 στα 280 ευρώ. 

Φωτιά στη βενζίνη, καθώς από τον Ιανουάριο  2017 αυξάνεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης, από τα 670 ευρώ ανά χιλιόλιτρο σε 700 ευρώ.

Στα τσιγάρα αυξάνεται ο ειδικός φόρος και η τιμή εκτιμάται πως θα αυξηθεί έως και μισό ευρώ στο πακέτο μαζί με τον ΦΠΑ. Για όσους αγοράζουν 1 πακέτο την ημέρα, θα πληρώνουν 150 ευρώ παραπάνω τον χρόνο.

Νέος φόρος στα  ηλεκτρονικά τσιγάρα, καθώς θα επιβαρυνθούν με 10 λεπτά ανά ml του υγρού, δηλαδή 1 ευρώ σε μια συσκευασία των 10 ml ή 1,24 ευρώ επιπλέον στην τελική τιμή μαζί με τον ΦΠΑ. 

Ο ειδικός φόρος στον καφέ μεταφράζεται σε επιβαρύνσεις 2 ευρώ ανά κιλό στον ακατέργαστο καφέ, 3 ευρώ στον καβουρδισμένο και 4 ευρώ ανά κιλό στον στιγμιαίο, με τις αυξήσεις για τους καταναλωτές να ξεπερνούν το 20% χωρίς τον ΦΠΑ. 



Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί στη χώρα για τα νέα μέτρα των 7.500 σελίδων!




Την Κυριακή το βράδυ ολοκληρώνεται στη Βουλή η συζήτηση για την καταιγίδα των νέων μέτρων, που εισηγείται η Εθνοσωτήριος κυβέρνηση. Θα ψηφιστούν από 153  πατέρες του Έθνους – αγνούς πατριώτες και σκληρούς μνημονιακούς, που ήδη κλαίνε απαρηγόρητοι…

Οι πολίτες, ιδιαίτερα οι Αγανακτισμένοι του 2011, θα συγκεντρωθούν  στις πλατείες όλης της χώρας για να εκφράσουν πεσμένοι στα  τέσσερα τον ενθουσιασμό και τα αισθήματα ευγνωμοσύνης τους προς τον Τσίπρα. Ο αγώνας στο δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2015 τώρα δικαιώνεται




Ιδιαίτερο τόνο στις εκδηλώσεις αυτές αναμένεται να δώσουν οι συνταξιούχοι, που βλέπουν τις συντάξεις τους να αυξάνουν για πρώτη φορά εδώ και 6 χρόνια με το αναδρομικό κόψιμο του ΕΚΑΣ, την αύξηση των έμμεσων φόρων, του ΦΠΑ κλπ…

Στην Αθήνα, η πανηγυρική συγκέντρωση θα γίνει στην πλατεία Συντάγματος, αναβιώνοντας τις ένδοξες μέρες του 2011, με τα ανεπανάληπτα συνθήματα («να καεί, να καεί, το μπ@@@δέλο η Βουλή), τις μούτζες, τις κρεμάλες, τα στρογγυλά τραπέζια Βαρουφάκη, Τσακαλώτου, Καζάκη, Κατρούγκαλου  και τ΄ άλλα ωραία…

Σε γιγαντο-οθόνες θα μεταδίδεται απευθείας η συνεδρίαση της Βουλής. Θα διαβαστούν μηνύματα της Μέρκελ, της Λαγκάρντ, του Σόϊμπλε, του Ντάισενμπλουμ, του Τόμσεν και άλλων. Δεν προβλέπεται συναυλία, γιατί οι περισσότεροι καλλιτέχνες που συμμετείχαν πέρυσι στη συγκέντρωση για το ΟΧΙ που έγινε  ΝΑΙ, δηλώνουν τώρα  Κοψοχέρηδες


Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τη ζημιά των 86 δις, που αποκάλυψε ο Γ. Στουρνάρας;



Συγκλονιστικές αποκαλύψεις και δριμύτατη κριτική στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα και στη διαπραγμάτευση επί υπουργίας Γιάνη Βαρουφάκη άσκησε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας από το βήμα εκδήλωσης που διοργάνωσε το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics.

Αφορμή στάθηκε ομιλία του τότε Γενικού Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής του υπουργείου Οικονομικών Νίκου Θεοχαράκη, ο οποίος χαρακτήρισε σχεδόν αποικιοκρατική την κυβέρνηση Σαμαρά στην οποία μετείχε ως υπουργός ο κ. Στουρνάρας.

Μιλώντας στη συνέχεια, ο διοικητής της ΤτΕ εξέφρασε την λύπη του για την κομματικοποιημένη ομιλία του κ. Θεοχαράκη και τόνισε ότι, οι «γενναίες διαπραγματεύσεις» που διεξήγαγε ο κ. Θεοχαράκης μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη, κόστισαν στον ελληνικό λαό  86 δις  ευρώ.

Αυτό ήταν -όπως είπε- το τρίτο Μνημόνιο και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, που επιβλήθηκαν μετά από εκροές καταθέσεων ύψους 45 δις ευρώ.

Οι ίδιες διαπραγματεύσεις κατέληξε σκωπτικά «οδήγησαν στην αλλαγή του ονόματος από τρόικα σε θεσμούς, και μετακίνησαν την τρόικα από τα υπουργεία στο Χίλτον».

Ο κ. Στουρνάρας έκανε, τέλος, λόγο για έντονη κομματικοποίηση της ελληνικής πολιτικής, που αποκλείει τη συναίνεση και υποβαθμίζει την τεχνογνωσία στο βαθμό που δεν είναι κομματικοποιημένη. «Ο όρος "τεχνοκράτης" φέρνει στο νου αρνητικούς συνειρμούς και θεωρείται σαφώς υποδεέστερος από τον όρο "πολιτικός"», εξήγησε ο διοικητής της ΤτΕ.

Κλείνοντας, υπογράμμισε:
«Οι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ κατά την περίοδο της κρίσης μάς άφησαν μια πολύτιμη παρακαταθήκη: Η ανάλυση των γεγονότων, η τεχνογνωσία και οι ακριβείς προβλέψεις είναι απολύτως αναγκαίες και δεν μπορούν να υποκατασταθούν από την πολιτική βούληση. Ευελπιστώ ότι, αυτό το παράδειγμα δεν θα ξεχαστεί και ότι οι κυβερνήσεις στο μέλλον θα διακρίνουν πιο καθαρά την αναγκαιότητα και τα πλεονεκτήματα της ανεξάρτητης, εξωτερικής γνώσης και τεχνογνωσίας».

Μετά από όλα αυτά, αναρωτιέται εύλογα κάθε πολίτης αυτής της χώρας:
Δεν προκύπτουν ευθέως και ποινικές ευθύνες, πέραν των πολιτικών, για τη ζημιά των 86 δις Ευρώ, που αποκάλυψε ο Γιάννης Στουρνάρας; 
Και όχι μόνο για ένα αλλά για περισσότερα πολιτικά πρόσωπα;
Ποιος και πως θα πληρώσει γι΄αυτή την ανήκεστο βλάβη στα εθνικά συμφέροντα.
Ακούει η  Δικαιοσύνη;
Ακούνε οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας;


Περί Πολεοδομίας Δήμου Διονύσου ο λόγος.



Είναι γνωστά στους ενδιαφερόμενους δημότες τα σοβαρότατα προβλήματα που έχουν προκύψει εδώ και καιρό στη λειτουργία της Πολεοδομικής Υπηρεσίας του Δήμου Διονύσου. Και τα οποία παράγουν συγκεκριμένα δυσμενή αποτελέσματα σε βάρος των πολιτών.

Πρόσφατα, ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στη δημοτική αρχή και στελέχη της Υπηρεσίας αυτής, η οποία έφτασε σε προσφυγή τους στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής. Είναι ενδεικτικό της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί το παρακάτω έγγραφο που δημοσιεύει το blog  Διονυσοσκουφίτσα
(http://dionysoskoufitsa.blogspot.gr/2016/05/blog-post.html#comment-form)



Με αφορμή τη αυτή διαμάχη η δημότις Διονύσου κα Χατζηεμμανουήλ Μαρία είχε την καλοσύνη να μας στείλει δυο σχετικά σημειώματα της, που δημοσιεύουμε παρακάτω. Εμείς, απλά θέλουμε να επισημάνουμε την ανάγκη να διαφυλαχθεί από την πολεμική που αναπτύσσεται το δημόσιο συμφέρον, που είναι υπεράνω προσώπων…


Α. Ο Δήμαρχος του Καλλικράτη μπορεί να υπογράψει οικοδομικές άδειες. Απάντηση σχετικά με το Έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που έχει αναρτήσει η Διονυσοσκουφίτσα.

Βάσει του άρθρου 58 παρ. 1 περ. δ του ν. 3852/2010 (Καλλικράτης), ο δήμαρχος είναι προϊστάμενος όλων των υπηρεσιών του δήμου, άρα και της πολεοδομικής υπηρεσίας του δήμου.

Βάσει του άρθρου 58 παρ. 1 περ. ζ του ν. 3852/2010, ο δήμαρχος εκδίδει τις άδειες που προβλέπονται από τις διατάξεις που διέπουν τις αρμοδιότητες του δήμου.

Βάσει του άρθρου 94, παρ. 1, περ. 11 του ν. 3852/2010, στις αρμοδιότητες του δήμου συμπεριλαμβάνεται η έκδοση οικοδομικών αδειών, κλπ.

Από το συνδυασμό των πιο πάνω διατάξεων νόμου, προκύπτει ευθέως η νόμιμη εξουσιοδότηση του δημάρχου να εκδίδει οικοδομικές άδειες.

Η νομολογία του Σ.τ.Ε. που επικαλείται η Κα Καρδαμίτση στο έγγραφο που έχει αναρτήσει η Διονυσοσκουφίτσα αφορούσε το προ Καλλικράτη νομοθετικό καθεστώς, βάσει του οποίου οι αρμοδιότητες του δήμου για θέματα πολεοδομίας προέκυπταν εκ μεταφοράς από τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση με διατάγματα (και όχι εκ του νόμου, όπως συμβαίνει εν προκειμένω με το νόμο του Καλλικράτη), στα οποία διατάγματα προεβλέπετο ρητά ότι η έκδοση οικοδομικών αδειών γινόταν από υπάλληλο της πολεοδομίας.

Δηλαδή, η νομολογία του Σ.τ.Ε. που επικαλείται η Κα Καρδαμίτση για να προσδώσει κύρος στην (αυθαίρετη και βεβιασμένη) εν προκειμένω παρέμβασή της είναι παρωχημένη και ασύμβατη με τον Καλλικράτη.

Η Κα  Καρδαμίτση είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της κρατικής γραφειοκρατίας της συντεχνίας των μηχανικών και είναι φυσικό να μη θέλει να φύγει το «μαγαζί» από τη συγκεκριμένη συντεχνία.

Κατανοητό, πλην όμως αυτά που λέει μπορεί μεν να έχουν σχέση με το«βλαχοδήμαρχο» του παρελθόντος αλλά όχι με το δήμαρχο του Καλλικράτη.

Το ότι οι πολεοδομίες είναι «μαγαζιά» προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του ν. 4030/2011, όπου αναφέρεται ότι «είναι παγιωμένη πλέον η αντίληψη στους Έλληνες πολίτες για τη διαφθορά των πολεοδομικών υπηρεσιών που αποτυπώνεται σε όλες τις κοινωνικές έρευνες για διαφθορά στο Δημόσιο τομέα και σε πολλά από τα πορίσματα των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης».

Β.  Απάντηση στη Διονυσοσκουφίτσα.

Διονυσοσκουφίτσα, για να αξιολογηθεί η τοποθέτησή σου, πρέπει να μας πεις αν το σπίτι σου είναι, πράγματι, ναι ή όχι, κτισμένο μέσα σε δάσος (δηλαδή είναι κατεδαφιστέο, ως αναδασωτέα έκταση), όπως λένε οι υπάλληλοι που υπερασπίζεσαι, ή αστικό οικόπεδο μέσα
σε οικισμό που εξαιρείται της δασικής νομοθεσίας, όπως λέει η νομική υπηρεσία του Δήμου και ο δήμαρχος.

Κάποιοι υπάλληλοι της Πολεοδομίας, που, εντελώς συμπτωματικά, είναι και επιβλέποντες μηχανικοί της Πολεοδομικής Μελέτης της Άνοιξης, ευθυγραμμίζονται με την άποψη του μελετητή του σχεδίου της Άνοιξης, ο οποίος, αφού πήρε ένα εκατομμύριο ευρώ περίπου,
τώρα θέλει να εγκαταλείψει τη μελέτη, δήθεν τάχα μου ότι οι οικισμοί της Άνοιξης και των Άγίων Άγγέλων είναι δάσος.

Το Δημοτικό Συμβούλιο πήρε απόφαση να συνεχιστεί η Πολεοδομική Μελέτη. Άρα, οι υπάλληλοι που υπερασπίζεσαι δεν ακυρώνουν το Δήμαρχο, όπως ισχυρίζεσαι, αλλά το ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο και, γενικότερα, τα νόμιμα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας και των οικιστών, των οποίων τα οικόπεδα βαφτίζονται (αυθαίρετα) σαν δάση.
Είσαι λάθος και δε χρωστάει τίποτα ο τόπος από τη εμπάθειά σου σε βάρος του δήμαρχου.

Ο δήμαρχος είναι ό,τι είναι. Βάρα τον όσο θες. Αλλά, όταν η σκοπιμότητα της πολεμικής σου ενάντια στο δήμαρχο φτάνει μέχρι του σημείου να θάβεις τον τόπο (μη διστάζοντας, τυφλωμένος από την εμπάθεια, να θάψεις και το ίδιο σου το σπίτι), μάλλον έχεις χάσει τη
μπάλα.

Σ’ αυτά πρέπει να λάβεις θέση και το ποιος έγραψε το σχόλιο είναι αδιάφορο.
Πάντως, δεν το έγραψα εγώ, όπως θέλεις να το εμφανίζεις.
Αν όμως επιμένεις, να σου κάνω τη χάρη. Δεν θα τα χαλάσουμε εκεί


 

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Τελειώνει ο χρόνος της κυβέρνησης...

Γράφει ο  Κώστας Στούπας,
http://www.capital.gr

Καμιά κυβέρνηση με όσες αργομισθίες και να πληρώσει σε ένα σκληρό πυρήνα δεν μπορεί να σταθεί σε ένα διευρυνόμενο εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον.
 
Η παράταξη του κ. Τσίπρα, μετά ένα χρόνο διακυβέρνησης και  με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών ανακαλύπτει την γοητεία του καπιταλισμού. Εκεί που πέρυσι και παλαιότερα απειλούσε όσους αποτολμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα πως θα χάσουν τα λεφτά τους, τώρα έχει κάνει στροφή 180 μοιρών και προσπαθεί να προσελκύσει νέες επενδύσεις, εγχώριες και ξένες.

Χρειάστηκε ένας χρόνος στην καρέκλα της εξουσίας με αντίστοιχη πρόσβαση στο "βάζο με το μέλι" που προσφέρει αυτή, για να ανακαλύψουν πως η ευημερία συναρτάται της παρουσίας ιδιωτικού κεφαλαίου.

Η βασική αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2015 έλεγε πως η ευημερία προκύπτει με κρατικοποιήσεις των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και την φορολόγηση του κεφαλαίου προκειμένου να γίνει αναδιανομή πλούτου προς τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Μετά ένα χρόνο και μερικούς μήνες στην εξουσία, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να αυξήσει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, αλλά τα στελέχη δαπανούν όλο το διαθέσιμο χρόνο και άπειρα επικοινωνιακά τρικ για να αποδείξουν πως οι μειώσεις εισοδημάτων δεν είναι μειώσεις.

Από την ώρα που η πραγματικότητα άρχισε να ακουμπά το πορτοφόλι, διαλύοντας  τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, επιστρατεύονται  επιχειρήματα  πως οι πλουσιότεροι έχουν χάσει περισσότερα, και πως αυτό αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της αριστερής διακυβέρνησης. Δηλαδή, η μείωση των οικονομικών ανισοτήτων προς τα κάτω...

Η κυβέρνηση υποσχόταν πως θα τα πάρει από το μεγάλο κεφάλαιο και θα τα μοιράσει στους μικρομεσαίους και το λαό. Καθώς όμως μεγάλο κεφάλαιο δεν υπάρχει επαρκές στην Ελλάδα ή αν υπήρχε έχει πάρει τα μέτρα του, η κυβέρνηση προσπαθεί να τα πάρει απ’ όσους έχουν δουλειά ακόμη και να τα δώσει σε αυτούς που απασχολεί στο δημόσιο ή έχουν βγει σε σύνταξη.
Μοιραία η κυβέρνηση βάζει λουκέτο σε ό,τι έχει απομείνει ανοιχτό ακόμη, με αποτέλεσμα στο τέλος να προκαλέσει μεγαλύτερη ακόμη ζημιά σε όλους.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα επιτελεί σημαντική υπηρεσία στην οικονομία και τη χώρα.

Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες έζησε μια περίοδο ευημερίας λόγω δανεικών και επιδοτήσεων. Η ευημερία αυτή είχε σαν συνέπεια να αναπτυχθεί και συντηρηθεί μια οικονομία που ήταν κρατικοδίαιτη και στηριζόταν στις θέσεις εργασίας που δημιουργούσαν οι εισαγωγές.

Για να προκύψει ένα καινούργιο εξωστρεφές παραγωγικό  μοντέλο θα πρέπει να καταστραφεί το παλιό που στηριζόταν στο εμπόριο και τις εισαγωγές. Ένα μέρος αυτού του τύπου οικονομικής δραστηριότητας έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια μετά τη χρεοκοπία.

Με τις αυξήσεις των φόρων και των εισφορών ο ΣΥΡΙΖΑ θα ολοκληρώσει την καταστροφή τους επόμενους μήνες, καθώς  η διεύρυνση της φορολογίας σε μια συρρικνωμένη φορολογική βάση δεν μπορεί να αποφέρει αύξηση ή έστω συντήρηση των εσόδων.

Κατά συνέπεια  είναι θέμα χρόνου να ενεργοποιηθεί ο "κόφτης" των δαπανών και η κρίση να αγγίξει και το σκληρό πυρήνα του πελατειακού κράτους.

Κατ’ αυτήν την έννοια η κυβέρνηση της αριστεράς επιτελεί το σημαντικότερο έργο στην διαδικασία της δημιουργικής καταστροφής που προϋποθέτει η αναγέννηση μιας οικονομίας.

Φυσικά θα χρεωθεί και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Ήδη, έχει αρχίσει να το χρεώνεται  καθώς δημοσκοπικά καταρρέει, ενώ πέριξ του πρωθυπουργικού Μεγάρου έχει απαγορευτεί η ελεύθερη προσέγγιση.  Τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος όπου εμφανιστούν γίνονται δεκτά όλο και με "θερμότερες" εκδηλώσεις.

Μετά το καλοκαίρι το αργότερο, όταν τα νέα μέτρα θα έχουν ολοκληρώσει το κύκλο της αφαίμαξης, η κατάσταση για την κυβέρνηση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Καμιά κυβέρνηση με όσες αργομισθίες και να πληρώσει σε ένα σκληρό πυρήνα δεν μπορεί να σταθεί σε ένα διευρυνόμενο εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον.

Από το 2010 και μετά είχαμε 4 κυβερνήσεις σε 6,5 χρόνια, δηλαδή μία κάθε 1,6 χρόνια. Η παρούσα κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι  συμπληρώνει το μέσο όρο.

Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως δεν θα αλλάξει κατά πολύ το μέσο όρο διάρκειας ζωής των τελευταίων κυβερνήσεων.  Από τώρα μέχρι του χρόνου τέτοια εποχή ο μέσος όρος αλλάζει μόνο από 1,6 σε 1,8 χρόνια (7,5 /4=1,8). Η κυβέρνηση Σαμαρά άντεξε 2,5 χρόνια, η κυβέρνηση ΓΑΠ περί τα 2 και η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι αυτή που ρίχνει το μ.ο με μερικούς μήνες. Ο κ. Τσίπρας συμπληρώνει τα 2 χρόνια το Φεβρουάριο του 2017.