Όμως, από Δευτέρα χρειαζόμαστε και τα δύο μας
χέρια!
Ο κοψοχέρης του Διονύσου
ανήκει κι αυτός σ΄ εκείνη τη γραφική
κατηγορία ψηφοφόρων, που ανθεί στη χώρα από τη μεταπολίτευση και δώθε.
Που ψάχνει απεγνωσμένα για άλλοθι και για σαράντα μέρες μετά κάνει μνημόσυνο
στην προηγούμενη απόφασή του μέσα στο παραβάν…
Το κλασσικό σύμπτωμα του κοψοχέρη: κάποιο χρονικό
διάστημα μετά την επιλογή του, ανακαλύπτει τις αδυναμίες της. Όμως προσοχή, δεν
φταίει αυτός αλλά οι άλλοι, που έκρυβαν επιμελώς το πραγματικό τους
πρόσωπο και μπέρδεψαν τον κοψοχέρη μας…
Το μεγαλείο της ξεδιαντροπιάς, του ψεύδους, του θράσους, των αυταπατών. Που
θέλει να μας κάνει σώνει και καλά να πιστέψουμε τα δάκρυα της μετάνοιας του.
Αλλά που βρίζει χυδαία εμάς τους υπόλοιπους για τις επιλογές μας, αυτός ο
υπεράνω…
Πόση υποκρισία πίσω από τις ωραίες λέξεις
μιας όμορφα στολισμένης βιτρίνας απλά και μόνο για τις ανάγκες των τρεχουσών
σκοπιμοτήτων!
Όταν, κατά τη μακρά προεκλογική περίοδο πριν τις
δημοτικές εκλογές του 2014, ο κοψοχέρης μας συμμετείχε ενεργά στις διαδικασίες
εξεύρεσης υποψήφιου δημάρχου ικανού να κερδίσει το στοίχημα απέναντι στο
χρεοκοπημένο παλιό καθεστώς και τώρα μιλάει αναίσχυντα γι΄ ανθρωποβοσκούς.
Όταν μετεκλογικά συνεργαζόταν αγαστά μαζί με το νυν
δήμαρχο σε διάφορα πεδία κι αποδεχόταν τις προτάσεις του για συμμετοχή σε
θέσεις ευθύνης της εξουσίας, που τώρα καταγγέλλει μετά βδελυγμίας.
Όταν πολλούς από αυτούς που σήμερα αγκαλιάζει
αδιακρίτως, σύμφωνα με τη μακιαβελική πρακτική, τότε χαμηλόφωνα και κατ΄ ιδίαν
κατηγορούσε ή υποψιαζόταν για μύρια όσα. Κι αν η επιλεκτική αμνησία τον έχει τελευταία
κυριεύσει, ευχαρίστως να τον διευκολύνουμε στην πρώτη ευκαιρία…
Υπάρχει κι η άλλη κατηγορία των «κρυφών»
τάχα κοψοχέρηδων.
Που συμμετέχουν προς το παρόν στην άσκηση της
εξουσίας, δίνουν όρκους πίστης μπροστά στον βασιλέα, διαπραγματεύονται επίμονα
μαζί του νέες θέσεις ευθύνης (!!!) αλλά
την ίδια ώρα, στα μετόπισθεν οργανώνουν μεθοδικά την αποδόμηση της σημερινής
πλειοψηφίας. Που χρησιμοποιούν πάντα άλλους ως πολιορκητικούς κριούς,
αποφεύγοντας -όπως και στην προεκλογική περίοδο- σαν το διάβολο το λιβάνι να
αναλάβουν τις ηγετικές τους ευθύνες. Ώ, της πολιτικής δειλίας και αβουλίας η
αποθέωση…
Όμως η κλεψύδρα φτάνει στο τέλος της.
Στο κρυφτούλι απεδείχθησαν ανίκανοι και λίγοι.
Σύντομα θα βρεθούν ενώπιος ενωπίω με τις ευθύνες
τους, θέλοντας και μη. Και τότε καμιά επικοινωνιακή στήριξη, καμιά Μεγαλειοτάτη
Κουτάλα δεν θα τους σώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου